Daha 3 yaşındaydım. Annemle Babamın tartışmaya başladığını o zamanlarda ilk anlamaya ve çözmeye başlamıştım. İlk başlarda bağırmalar çağırmalarla geçti . Sonrasında yerini şiddete bıraktı küçüktüm babamın elini tutup naptığını sanıyorsun sen diyemiyordum. Yaşım ilerledikçe ilerledi. Tam tamına 17 yaşına geldim artık Annemle Babam ayrılar.
Son tartışmalarında bütün sülalame rest çektim kimse beni bulamasın diye telefonumu uçak moduna alıp bisikletime binip nefesiz kalana kadar pedallara yüklendim. Herkes bana bakıyordu o kadar hızlı gidiyordum ki göz yaşlarımla rüzgarın etki edip gözümden aldığı suyun hiç bir farkı yoktu sakin ormanlık bir alan da durdum sigara veya alkol alışkanlığım yok elime bir çalı alıp süreklli onu koparmaya başadım ne yaptığımın farkında değildim. Bir yandan gözlerimi silerken diğer yandan ne yapıcağımı düşünüyordum. Üzerimde hiç para yoktu. Hiç evden çok uzaktaydım 2-3 saat sonra üşümüştüm ve eve döndüm evde kimse yoktu bina da kimse yoktu. Yatağıma geçtim tavanı izliyordum. Ah o tavan hakkımda herşeyi bilen sırlarımın hepsini sevdiğim kızı söyleyemediğim herşeyi birtek o biliyordu.
Uyuya kalmışım Uyandığımda çok farklı biryerdeydim. Evimle veya oturduğum Şehirle hiç bir alakası yoktu buranın farklı bir yerdi. Bom boş bir odada uyandım bir cam vardı sadece birde az önce üzerinde uyandığım beyaz çarşaflı yatak. Kendime gelmek için kafamı salladım, kolumu cimcikledim ama olmuyordu. Nerdeyim ben ? diye bağırdım kimse cevap vermedi. cama doğru yürümeye başladım. camdan aşağıya bakıyordum aşşağıda Dünya vardı evet dünya uzaydan görüyor gibiydim odadan çıkmak istiyordum ilk adımımı pencereden aşşağıya attım. diğer adımımla birlikte serbest bir şekilde dünyaya doğru süzülüyordum evimin üzerine doğru iniyordum. Tam yere değecekken tekrardan o beyaz odada uyandım ne olduğunu anlamıyordum bağırıyordum kimse duymuyordu hiç kimse yoktu. bir kapı belirmişti karşıma. kapıyı korkarak açtım içeri gelmemi söyleyen bir ses vardı. içeri korkarakta olsa girdim. nereye yada kime doğru gittiğimi kesinlikle bilmiyordum. ses geliyordu koşuyordum ama hiç bir yere varamıyordum yerde sarı şeritler belirdi. Onları takip ettim ulaştığımda gerçekten çok büyük bir kapı vardı çok büyüktü kapı dışa doğru çok yavaş bir şekilde açılıyordu. İçeri adımı attım ve beni kocaman bir orman karşıladı. ancak ormandada bir yol vardı ve yoldada yine o sarı şeritlerden vardı. şeritleri takip ettim çıktığım yer inanılmaz güzellikteydi her istediğim vardı. aklınıza ne gelebiliyorsa. bir ses burası senin yönetiminde bir yer her şey senin isteklerine göre olucak dedi ve o ses yok oldu. İlk başta her şey çok güzeldi her istediğim oluyordu. ANCAK yanlızdım ve sıkılıyordum. Kimse yok hiç kimse....
