Bu kitap gerçek hayatan uyarlanmıstir iyi okumlar.
Hayat diyorum neden bu kadar zor neden acımasız.Yalnız kalmaya mahkum mu bu insanlar.
Doğuyoruz büyüyoruz sonra ıse terk edilip ölüme mahkum ediliyoruz...
Benim hikayem herkes gibi yaşam mücadelesi ile başlıyor sonrası ise çok karışık acı aşk özlem hasret insan bu kadar çok şeyi bir arada yasaya bilirimi?
Bilmiyorum.
Ve işte başlıyoruz...
Küçük kardeşim Doğu; Ablaaa ablaaaa hadi kalk annem kahvaltıyi hazırladı.Suçuk yapmış çabuk ol yoksa babamla abim hepsini yer...
Ben;Tamam ablam onlara söyle ben gelmeden dokunmasinlar evde kan cikar yoksa;-)
Annem;Elifim koş bu aç kurtlar başladılar sana kalmayacak...
Ben;Geldim annem...lann banada bırakın...
Kendimi masaya nasıl atigimi bilmiyorum ama eğer birazcık daha geç kalsaydım gerçekten kalmiyacagini biliyordum.Çünkü daha önce bir çok defa başıma geldi.
Kahvaltiyi bu kadar umursamamin nedeni bence yemekten önemlisi aileyi biraraya getiren ve güzel sohbetlerin kahkalarin döndüğü bir ortam sağlıyor olması.
Çünkü biliyorum ki bir çok aile bundan mahrum ve bende elimde varken değerlendirmeli ve keyfini cikartmaliyim.
Annem bana bakarak sırtı..
Annem;Kızım atlı kovalamiyor biraz yavaş ol.
Ben;annem okula geciktim zamanım yok.
Annem;Tamam kuzum.
Babam;Kızım harçlığın var mı ?
Ben;Var babacim teşekkür ederim♥♥♥
Ve sonunda kendimi dışarı ata bildim ne kadar çok oyalandim ama ya gerçekten yine geç kaldım bisiklete bildiğim gibi okulun yolunu tutum.
Bu arada birazçık kendimden bahsedeyim size.
Benim adım elif dolunay 18 yaşındayım ve lise son sınıf öğrencisiyim.Normal bir devlet lisesine gidiyorum.Normal okul hayatım normal bir Yaşantim var 3 kardesiz ben en büyükleriyim benden bir yas küçük batu ve 6 yaşında dogu adında kardeşim var.Annem öğretmen babam ise inşaat işçisi ve diyeceksiniz annen ile baban nasıl tanışmış o biraz uzun hikaye ama size söyle ozetliyeyim büyük aşk diyebilirim.
Yorum yapıp begenmeyi unutmayalım lütfen...
