Αργησα λιγο.... Η αληθεια ει ναι οτι πρεπει να ευχαριστησετε την κολλητουλα μου, γιατι ειδε οτι αργουσα να ανεβασω παρτ και αρχισε να με απειλει....
Μερια Κατερινας:
Αρχισα να περπαταω. Περασα μπροστα απο ενα παρκο. Εδω επαιζα με την Δαναη και τον Αντρεα οταν ημασταν μικρα. Μια αναμνηση μου ηρθα στον μυαλο και με εκανε να χαμογελασω. Εδω ηταν που γνωρισα τον Τζαστιν. Εφυγα απο κει και κατευθυνθηκα προς το σπιτι του Τζαστιν. Θα με κανει να νιωσω καλυτερα. Χτυπαω το κουδουνι. Ο Τζαστιν ανοιγει.
-Ει πως απο δω;
Χωθηκα αμεσως στην αγκαλια του.
-Ενταξει, εσυ κατι εχεις.
-Τσακωθηκα με την Δαναη...
-Ναι καλα, τωρα πες μου τι εχεις , ειπε ενω με εβαζε μεσα και εκλεινε την πορτα
-Οχι αληθεια τσακωθηκαμε.
Εμεινε να με κοιταει. Η αληθεια ειναι πως δεν εχω τσακωθει ποτε με την Δαναη. Αυτη ηταν η πρωτη φορα και ισως γι αυτο να αισθανομουν αυτο το πλακωμα στο στηθος. Ο Τζαστιν με πηρε απο το χερι. Καθησε στον καναπε και με εβαλε αναμεσα απο τα ποδια του. Ακουμπησα το κεφαλι μου στο στηθος του και αρχισε να μου χαιδευει τα μαλλια.
-Και γιατι τσακωθηκατε;
Ο τονος της φωνης του δεν ειχε ιχνος ερωτησης. Θελω να πω σαν να ηξερε γιατι αλλα να περιμενε να τον ακουσει για να βεβαιωθει.
-Ξερεις οτι χωρισαν!!! ;;;;;!!!:;;;, του ειπα
-Ε.... ναι....
-Κια δεν εισαι εκνευρισμενος με το ολο θεμα;;;
-Κοιτα η αληθεια ειναι οτι ο Αντρεας εφταιγε, αλλα και εκεινοι το παρακαναν λιγο....
-Ποιο;;;
-Ο Τσαζ με την Δαναη. Ξεκινησαν απο φιλη και κατεληξαν στο κερεβατι... ελεος!!
Γουρλωσα τα ματια μου.
-Τι;;;!!!!;; Τι εννοεις κρεβατι;;;;!!!!:;;;
-Τι συνηθως ενν.... Πες μου πως δεν το ηξερες οτι...
-Το τι σημαινει το ξερω πολυ καλα, αλλα δνε ηξερα οτι ο Τσαζ εδειξε στην Δαναη τι σημαινει!!!!!
Σηκωθηκα απο τον καναπε. Ε καλα ο Αντρεας φταιει πιο πολυ απο ολους!
Σηκωθηκε και αυτος απο τον καναπε.
-Α! Τωρα θες να τσακωθω και μαζι σου!
-Αφου εφταιγε!
-Απο που κι ως που;;;;
