Sehun: günaydın demek istersen hep buradayım
Luhan: demeyeceğim
Her sabah yazmaktan vazgeçecek misin?
Sehun: geçmeyeceğim
Sevgilinle ne zaman ayrılacaksınız?
Luhan: onu seviyorum
Ve asla ayrılmayacağız
Sehun: peki
Ben de seni seviyorum
Luhan: beni ne zaman bırakacaksın?
Sehun: hiç bir zaman
Luhan: nefret ediyorum senden
Sehun: seni seviyorum
Luhan: ben sevmiyorum
Sehun: hatırlıyor musun?
Beraber üniversitenin kapısından bayan harunun pastanesine kadar koşardık
Luhan: hayır
Sehun: sonra deliler gibi birbirimizi sevdiğimizi bağırırdık
Luhan: sonu seni arabanın altına itmemle mi bitiyor?
Sehun: hayır
Luhan: tüh
Sehun: seni seviyorum
-
Deliler gibi koşardık. Bir elimizde defterler bir elimizde yüreğimiz. Yolun yarısında, çevremizdekilere çarparak ilerlerdik. Sonra bir kaç küfür, hakaret. Genede biz sanki birbirimize koşar gibi koşardık küçük dükkana. Bayan Haru'nun pembeli eteği unlu, gülümseyerek izlerdi bizi.
"Ah, şu çocuklar.." kahkahalarımız o kadar uzaktan duyulurdu ki sevgi nidalarımızla, biz oraya geldiğimizde çoktan Bayan Haru dışarıya çıkmış elleri belinde, başını yana eğmiş bizi izliyor olurdu. Sonra içeri alırdı bizi.
"Yoruldunuz, bir şeyler yiyin" der, o güzelim ice tealerden ikram ederdi. Bizde daha önce hiç yememişiz gibi yer, içerdik.
Bir keresinde Oh Sehun dolandırıcısı elimden almıştı ice teami
Bir öpücük karşılığında üstelik..
