HEIDI

DAĞDA İLK GÜN (1.kısım)

Sabah olunca kızda dedesi gibi erkenden uyandı. Güneş yatağını ve yattığı yeri aydınlattı. Gözlerini ovuşturuyordu. Çiçek kokularını uzunca içine çekti yatağının içinde doğruldu. Çok güzel bir uyku çekmişti.

O sırada büyükbabasının keçilere bağırdığını duydu. Birden toparlandî ve nereden geldiğini, nasıl bir yerde olduğunu düşündü. Alm dağı'nda büyükbabası ile beraber bulunduğunu hatırladı.

Buraya gelmeden önce Ursel Nine ile beraber oturuyorlardı. Çok üşüdüğünden mutfaktaki ocağın yanından ayrılmazdı,kulakları da duymadığından Heidi ' yi hep göz altında bulundurmak için hiç dışarı bırakmazdı. Yeni evinde uyandığı zaman hayatından çok memnundu. Hemen yatağından çıktı, elbiselerini giyerken düşünüyordu.

Merdivenlerden inerek dışarı çıktı. Peter çoktan gelmişti , güneş kayalıkların ardından çıkmış, ışıklarıyla bütün vadiyi aydınlatıyordu. Peter şapkasını çıkarmış Heidi'ye bakıyordu , o da gülümseyerek el salladı. O sırada büyükbaba hayvanların ağılından çıkmış Scwanli ile Barli'yi oraya getiriyordu. Küçük kız sevinçle onlara baktı ve haykırdı:
- Günaydın büyükbaba! Nasılsın Scwanli? Sen Barli , sen nasılsın?

Keçiler küçük kıza bakıp sanki bir şeyler söylemek ister gibi duruyorlardı.

İhtiyar sordu:
- Sen de Peter 'le beraber gitmek ister misin?

Heidi bu teklife çok sevinmişti, neşeyle güldü:
- Elbette, gitmek isterim , sen ne iyisin dedeciğim!
- Ama önce banyo yapmalısın. Sonra güneş parlamaya başlayınca senin haline güler , çünkü güneş kirli çocukları sevmez. Bak! Orada her şey hazır...
Küçük kız koşarak suyun olduğu yere gitti ve elbiselerini çıkarıp dereye girdi , iyice yıkandı, sonra elbiselerini giydi. O arada büyükbaba Peter 'e seslendi :
-Buraya gel , torbanı da beraber getir!

Peter buna şaştı kaldı , bu zamana kadar böyle bir şey olmamıştı. Şaşkınlıkla torbasını alarak kulübeye girdi. İhtiyar, dolabı açmış, bir şeyler hazırlıyordu.
Peter ' e döndü:
-Hadi torbanı aç bakalım!
Sonra şaşkın bakışlar altında birkaç dilim ekmekle önceden hazırladığı peynirleri çantaya koydu.
- Bunu da al! Heidi' yi sana emanet ediyorum seninle beraber gidecek, akşam yine beraber döneceksiniz. Dikkat et , kayalıklardan aşağı düşmesin , anladın mı ?
O sırada küçük kız geldi
- Büyükbabacığım! Güneş şimdi bana gülecek değil mi?
İhtiyar ona güldü, küçük kız o kadar temizlenmiş ve kızarmıştı ki , görenler ıstakoz görmüş gibi olurdu.

- Yok evladım! Kimse sana gülemez, ama akşama döndüğün zaman yine yıkanmalısın, çünkü keçilerle beraber dağda dolaştıktan sonra yine kirleneceksin.
İhtiyar sonra Peter ' e seslendi :
- Artık her şey tamam, akşama çok geç kalmayın!
Çocuklar mutlu bir şekilde evden uzaklaşırken ihtiyar piposunu dolduruyordu. Gece esen rüzgâr son bulutları da dağıtmıştı. Heidi zıplayarak koşuyor , Peter ve keçiler de arkasından takip ediyorlardı. Gittiği yerlerde güzel kokulu çiçekler kümeler halinde toplanmışlardı. Altın renkli laden çiçekleri de başlarını eğmişlerdi. Sanki gülümsüyor ve güzel bir günün başladığını müjdeliyorlardı. Küçük kız âdeta büyülenmiş , keçileri de Peter'i de unutmuştu. Her şey onun hoşuna gidiyordu. Bir oraya bir buraya koşuyordu. Beğendiği çiçekleri koparıp önlüğüne dolduruyordu. Peter epeyce ilerlemişti, bir an durdu, etrafına bakındı. Ortalıklarda kimse yoktu, bu sırada keçiler sağa sola kaçıp dağılıyorlardı. Peter bu durumda sürüyü toplamak için ıslık çalarak , bağırarak ve değneğini sallayarak koşmak mecburiyetinde kaldı. Sonunda çok yorulmuş ve terlemişti. Biraz nefes almak icin durdu ve çevreye göz gezdirdi , küçük kızı göremeyince bağırmaya başladı :
- Neredesin Heidi?
Uzak bir yerden ' Buradayım !' diye bir ses duydu. Peter sese doğru baktı. Heidi bir tepenin arkasında duruyordu.
- Buraya gelsene! Kayalardan düşersin , yolları bile doğru dürüst bilmiyorsun. Amcan bana kızar sonra ben ona ne derim?
- Kayalar nerede?
-Sonra görürsün! Çok yukarılarda.
Heidi ayağa kalktı,tepeciği atladı ve önlüğü çiçeklerle dolu halde Peter ' e  doğru koştu . Peter de çiçekleri beğenmişti:
- Ne kadar çok toplamışsın! Neredeyse dağdaki çiçeklerin hepsini koparacakmışsın. Bugünlük bu kadar yeter , biraz da yarın toplarsın.
Sonra beraber yollarına devam ettiler. Keçiler de uslu bir şekilde yanlarında yürüyorlardı. Önlerinde yeşil tarlalar uzanıyordu Peter'in her zaman keçilerini otlattığı bu çayırlar yüksek kayalıkların hemen yanındaydı, daha aşağı kısımlarda fidanlıklar ve ağaçlar vardı. Gökyüzüne doğru çıplak ve sarp olarak yükselen kayalıkların bir tarafî derin bir uçurumdu, bu yüzden büyükbabanın Peter 'i uyarması yerindeydi. Yukarıya doğru tırmandıkça rüzgâr daha şiddetli esiyordu. Sonunda istedikleri yere gelmişlerdi , durup çevreyi gözden geçirdiler. Çok yorulmuşlardı, Peter sırtındaki yiyecek torbasını çıkarıp bir kayanın dibine yerleştirdi. Sonra kendisini sırtüstü yere atarak otların üzerine uzandı. Heidi de çiçeklerle dplu olan önlüğünü çıkardı ve rüzgarın rüzgârın uçurmamadı için iyice bağladı,yemek torbasının yanına koydu,sonra Peter'in yanına oturdu. Geldikleri tarafa doğru baktığında epeyce uzun bir yol geldiklerini anladı. Kayalardan tarafa başını kaldırıp baktı,bazı yerlerde bütün sene boyunca erimeden kalmış olan karlar vardı. Her tarafta derin bir sessizlik hüküm sürüyordu. Sadece rüzgârın sesi duyuluyordu. Bazen rüzgâr daha da şiddetleniyordu. Peter biraz dinlendikten sonra kalktı ve sürüyü kontrol etmeye gitti. Keçilerin bir kısmı fidanlıklarda,diğerleri de köknar ağaçlarî arasında otluyordu. Etrafa dağılmamaları için sürüyü toplamaya başladı. İşini bitirdikten sonra tekrar Heidi' nin yanına geldi.  Kız hâlâ aynı yerde oturmuş, şaşkınlıkla çevreyi izliyordu. Ayağa kalkıp dolaşmak aklına bile gelmiyordu.
Az sonra Peter uzandığı yerde yorgunluktan uyuyup kaldı....

Arkadaşlar aslında bölüm burada bitmedi. Ben sizi aşırı derecede beklettiğimi düşünüyorum. Bölümü bitirmem bir haftayı bulacağı için iki kısım halinde yayımlayacağım. HOŞÇAKALIN DEĞERLİ OKURLARIM♡