F.R.I.E.N.D.S.?

37. Who cares?

Alexa

'Wat? Een baby?!' Vraagt mijn moeder vol ongeloof.

Cameron knikt met zijn wenkbrauwen opgetrokken.

'En ze houden het?' Vraagt mijn vader die er ook van opkijkt.

'Ja...' zeg ik terwijl ik het appje van Kayla beantwoord.

Wauw. Ergens vind ik het wel heel cool, maar aan de andere kant... Ze is nog zo jong. Net zo oud als ik! Ik ga studeren, werken, een huisje kopen, daarna misschien kinderen. Maar Kayla gaat een baby krijgen. Ze moet wachten met studeren... Want ze gaat een kind krijgen. Een echt kind. Wauw...

'Had jij het niet gehouden dan?' Vraagt Cameron dan ineens.

Ik kijk hem aan en frons mijn wenkbrauw, 'ehh, gezien deze situatie? Met de tweeling nu?' Ik haal mijn schouders op, 'gelukkig hoef ik er niet over na te denken Cameron.'

Hij knikt half.

'Inderdaad,' voegt mijn moeder nog eventjes toe als teken dat we dat zo moeten houden.

Lauren

'Hey Laur...'

Ik storm het huis van Kayla binnen. Ik moet het aan iemand kwijt.

Ze ziet mijn wanhopige blik, 'laten we maar even naar mijn kamer gaan.'

Eenmaal op haar kamer ga ik op haar bed zitten.

'Oke. Luister. Ik...' ik kijk Kayla even twijfelend aan terwijl ze naast me gaat zitten.

'Ik heb gisteren seks gehad. In de club...' ik pauzeer even.

'Oh! Is dat het, jeetje Lauren. Niet heel classy, maar ach ja. Who cares? Was het met die jongen waarmee je stond te zoenen vlak voordat Kyle en ik gingen?' Vraagt ze.

Ik zucht en schud mijn hoofd, 'Tyler... Het was Tyler...'

Ze kijkt me met grote ogen aan, 'oke. Ik snap het nu... Daarom kom je hiermee ook naar mij in plaats van naar Brooke...' zegt ze begrijpend.

Ik sta op en begin te ijsberen, 'shit... Ik weet niet wat ik ervan moet vinden... Nouja, het was op zichzelf wel goed... Heel goed eigenlijk. Maar ik weet niet of we dit wel weer moeten doen. Ik bedoel... De seks tussen Tyler en mij was nooit het probleem... We communiceerde niet meer. En nu dus eigenlijk weer niet. Hij heeft me nog niet gebeld. Niet geappt. Gisteren zei hij erna ook vrij weinig...' ratel ik.

'Oke oke, stop. Rustig...' zegt Kayla dan.

Ik kijk haar radeloos aan, 'wat denk jij?'

Ze zucht, 'nou... Als communiceren het probleem was eerst. Denk ik dat je nu juist wel met hem moet gaan praten. Het heeft geen zin om zijn belletje af te wachten. Hij weet niet wat hij moet doen. Hij heeft het de vorige keer verpest bij je. Ik denk dat hij juist nu op een belletje van jou wacht...'

Daar zit wel wat in... Het heeft ook geen zin om te blijven wachten. Ik raak er alleen maar meer gespannen door.

'Je hebt denk ik wel gelijk Kayla... Dankje,' ik stap naar haar toe en geef haar een knuffel.

'Kyle en ik houden de baby,' gooit ze er dan uit.

Ik trek me snel terug uit de knuffel en kijk haar met grote ogen aan.

'Echt!' Roep ik enthousiast.

Ze lacht en knikt.

'Oh mijn god, hoe leuk!' Ik trek haar snel terug in een knuffel.

'Ik ben wel een beetje bang...' zegt ze dan.

Ik minder even mijn enthousiasme en probeer haar geruststellend aan te kijken.

'Dat snap ik... Ik bedoel, ik zou ook helemaal niet weten wat ik moest doen. Maar ik weet zeker dat het goed komt. Echt,' ik kijk haar aan.

Ze knikt en glimlacht een beetje.

Brooke

Ik heb mijn donker blauwe jumpsuit voor het gala aan en laat hem zien aan mijn ouders.

'Mooi hoor schat,' zegt mijn moeder.

Ik glimlach en ben blij dat hij mooi staat. Colin is nu als het goed is een donkerblauw pak aan het kopen.

'Ga je samen met Colin of hoe zit dat nou?' Vraagt mijn vader lekker nonchalant.

Ik glimlach meteen bij het horen van zijn naam. Kriebels in mijn buik laten dat gewoon gebeuren.

'Ja, zijn oom heeft een mooie auto. Colin rijdt zelf. Maar we zijn wel gewoon met de hele groep bij het gala binnen,' zeg ik.

'Maar jullie gaan dus wel als stelletje?' Vraagt mijn vader.

Ik lach en rol met mijn ogen, 'ik denk het wel Richard,' lacht mijn moeder terwijl ze een knipoog geeft aan mij.

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al bijna zes uur is. Ik ga met Colin uiteten, om samen te vieren dat de examens klaar zijn en om de spanning voor de uitslag een beetje te minderen. Ik geef snel even mijn telefoon aan mijn moeder en laat haar een foto van me maken. Dan kan ik meteen even checken of onze kleuren blauw mooi bij elkaar passen.

Colin

'Hallo, met Colin,' zeg ik door de thuis telefoon.

'Colin, met oma,' ik hoor onrust in haar stem, 'opa voelde zich niet lekker, we zijn even in het ziekenhuis. Kan je dat even tegen mama zeggen?' Ik frons mijn wenkbrauwen.

'Ja doe ik, maar hoezo niet lekker oma? Gaat het wel?' Vraag ik ongerust terwijl ik mijn schoenen begin aan te doen.

'Hij kreeg pijn op zijn borst en benauwd gevoel, ik had maar even de ambulance gebeld, want hij voelde zich echt ziek. Ze zijn nu bezig met onderzoeken...' zegt ze.

Mijn oma is net 70 geworden, best jong nog. Opa is ook nog maar 73.

'Oke oma, rustig maar. We komen eraan, oke?' Zeg ik terwijl ik naar mijn moeder wenk die me fronsend aan staat te kijken.

'Is goed jongen. Tot zo.'

Ik hang op en leg het uit aan mijn moeder. Mijn vader komt ook de woonkamer in gelopen en we besluiten meteen te gaan. Ik wil net Brooke bellen om te zeggen dat ik naar het ziekenhuis ben en het eten even moet verzetten als ik haar de oprit op zie fietsen.

'Brooke,' zeg ik als ik buiten sta.

'Hey, wat is er?' Vraagt ze als ze ons naar de auto ziet lopen.

'Opa ligt in het ziekenhuis, waarschijnlijk iets aan zijn hart...' zeg ik vluchtig.

Ik wil geneeskunde gaan studeren. Het interesseerd me allemaal heel erg.

'Opa Theo?' Vraagt ze.

Ik knik.

'Kom anders mee Brooke,' zegt mijn vader.

Ze knikt en stapt de auto in.