Immortal

2 / Doğa Gereği

Dün neler gördüğümü düşündüğümde,aklıma hiçbir şey gelmiyordu...Tanımamam gereken ne görmüştüm ki? Sadece gölgeleri hatırlıyordum -ki bunları hayali diye düşünmek istiyordum.Çünkü esmer çocukta gölgeyi andıran bir şey yoktu.Bir insandı,oldukça da iyi görünüyordu...Uzun süre orada düşünürken,kapıyı kapatıp,içeri girmelerine eşlik ettim.Bu olayı daha fazla karıştırmak istemiyordum.

***

Açık gök mavisi,panjurlu evime ilerledim ve anahtarı çantamın ön tarafından çıkararak,deliğe geçirip,kapıyı açtım.Evin rutubet kokusundan arınması için,pencereye ilerleyip,onu da açtım.Serin hava yüzüme eserken,yeni doğan güneşe bakarak gülümsedim.Bir süre daha bakıp,yatağıma ilerledim ve kıyafetlerimi çıkarıp,iç çamaşırlarım ile yatağıma uzandım.Pikeyi üzerime çekip,kısa sürede kendimi hiçbir şey düşünmemeye iterek,uykuya daldım..

ZAYN'S POV

Susan'ı es geçip,odama ilerledim.Hala o kokusunu tam olarak çözemediğim kızı düşünüyordum.Avlanıyordum ve dönerken yolda onu görmüştüm.Her tarafım kan içinde olduğu için hızlı hareket etmiştim -ki o da bunu görmüştü.Aslında normal birisi hareketlerimi seçemezdi,beni göremezdi.Ama o görmüştü.Kokusu da farklı ve çekiciydi.Eğer yıllar önce Susan'a ettiğim yemini göz ardı edebilsem ilk onu kemireceğime yemin edebilirdim.Hala uyuyamamam beni sinirlendirirken,hızlıca gözlerimi kapattım.Gözümün önüne gelen görüntüyle hızlıca açtım ve tanıdık mavi gözlerin şokunu yaşadım.Ah tanrım! Onu görmem gerekiyordu.Yataktan hızlıca kalkıp,aynaya baktım.Kötü görünmediğime kanaat getirip,camdan aşağı atladım.Tanıdık kokuyu vampir hızımla takip ederek mavi bir evin önüne geldim.Artık kokuyu daha net alabiliyordum.Sanırsam tek kişi yaşıyordu.Çünkü başka koku alamamıştım.Derin bir şekilde kokusunu içime çektikten sonra,hızla yukarı cama uçtum...Odanın içini incelerken,yatakta yatan bedene dikkat kesildim.Siyah iç çamaşırları ve beyaz teni ...Adeta beni çağırıyordu.İlk defa birini bu kadar öldürmeyi istemiştim.Beyaz teninin altındaki damarlardan,kanını tüketmeyi ve nefessiz kalmasını sağlamayı istemiştim.Ama Susan'a 94 yıl öncesinde ettiğim yemini ve antlaşmayı bozamazdım.Biz sadece hayvan kanı içiyorduk,Susan ise benim ablam gibiydi.Beni o dönüştürmüştü.Sonra da bana her şeyi öğretmişti.Aslında hayatımı karartıp,beni bir canavara dönüştürdüğü için şikayet etmem gerekiyordu ama,o bana bunu düşünmemem için bir sürü neden vermişti.Ailem olmuştu,karanlık ormanlardaki yoldaşım olmuştu,öğretmenim olmuştu.Onun gibi birisini tanımayı,hiçbir şey bana kötüymüş gibi gösteremezdi.Canavar bile olmuş olsam,bunu o yaptığı için bundan gurur duyuyordum...Ben Susan ile geçmişimi düşünürken,kız yatakta dönmeye başlamıştı.Sanırsam kâbus görüyordu çünkü mırıltılar çıkarıp,sayıklıyordu.

"Bırakın beni! Saçmalık,inanmıyorum."

"Hayır.Hayır!"

Yatakta biraz daha debelenip,aniden uyandı.Beni görmemişti.Hızlıca koltuğun arkasına saklandım.Kalkıp ışığı açmasıyla,biraz daha büzüldüm ve daha da iyi saklandım.Etrafa bakıp,pencereyi kapattıktan sonra,kendini hızlıca yatağa fırlattı.Gri yorganı üzerine çekip,yeniden uyudu.Bundan cesaret bularak büyük koltuğun arkasından,ses çıkarmadan kalktım.Yatağın yanına gidip,yavaşlamış nefesini dinledim.Tanrı onu başka bir yerde yaratmıştı sanki...O kadar güzel ve masum görünüyordu ki.Burada böylece durup,sonsuza dek onu izleyebilirdiniz.Başımı iki yana sallamamla,hayranlık hissinden uzaklaştım.94 yıldır taş kalpli serserinin tekiydim,insansal düşüncelerden uzaktım ve hayranlık,acıma,özlem,aşk...Gibi şeyler bana göre değildi.Sadece minnettarlığım vardı ki o da tek Susan'a karşı duyduğum bir şeydi.Dahası yoktu olamazdı...Bana "O zaman neden buraya kadar bu kız için geldin?" diyen iç sesimi bile "Çünkü doğam gereği onun kokusunu takip ettim" diyecek kadar taşlaşmıştı kalbim.Ben buydum,böyle kalırdım.

...

Merhaba,buradaki yazıları okumaktan hepimiz nefret ediyoruz.Sadece bu hikayeye 10.bölüme kadar sınır koymayacağımı belirtmek istedim.Umarım seversiniz,oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz çok iyi hissedeceğimden emin olabilirsiniz.Teşekkürler.