Jungkook'dan:
Taehyung'u sabahdan beri arıyordum ve ne telefonlarıma nede mesajlarıma cevap veriyordu. Artık korkmaya başlamıştım, başına birşey gelmiş olabilir mi diye. Hastaneden çıkmama 1 saat kalmıştı o sırada bugün gelen hastaların evraklarını düzenleyecektim ama aklım sürekli ondaydı. Sonunda evraklara daldığımda koridordan gelen seslerle odamdan çıktım. Hemen bi hemşire bilgi vermeye başladı;
"İkinci kattan düşmüş vücudunda kırıklar var ve omurgalarındaki kırıklar iç organlarına zarar verebilir durum ciddi"
Anlaşılan zorlu bir operasyondu ve girnem gerekiyordu o an Tae'yi aklımdan çıkarıp hemen ameliyat salonuna ilerledim.
"Ameliyathaneyi hazırlayın beyin kanaması ihtimali için mr istiyorum acil!" Etrafa emirler yağdırırken hastaya ilerledim evet şimdi başlıyorduk...5 saatlik operasyon sonrası hastayı sonunda kurtarmıştım ve saat gece 3'e yaklaşıyordu. Taehyung belki uyuyordur düşüncesiyle sessizce eve girdim ve yatak odamıza ilerledim. Odada yoktu. Kaşlarımı çatıp salona da baktım ordada yoktu. Telefonumu açıp aradım salondan telefonunun sesi geliyordu birkaç dakika sonra kapı açıldı.
"NERDESİN SEN BU SAATTE?!"
Genelde çok az bağırırdım ve bi anda bağırmam onu korkutmuş olmalıydı..
"B-ben aşağıdaki komşunun evindeydim" iyice sinirlenmiştim.
"Bu saate kadar orda ne bok işin var hem bu telefona neden bakılmıyor Taehyung?!"
Korktuğunu görmüştüm ve haklı olduğumu bildiği için beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
"S-sakin ol s-sadece aşağıdaydım"
Yanına yaklaştığımda geri geri gitmişti ve kafasını eğmişti.
"Bu saate kadar niye biyerkerde sürtüyorsun sen?! Sürtük müsün?!"
Sinirlice bana bakmıştı.
"BEN SÜRTÜK DEĞİLİM BENİMLE DOĞRU KONUŞ!"
Bağırdığında daha çok sinirlenip kendime hakim olamayarak o çok sevdiğim ponçik yanağına sertçe tokat atmıştım. Biraz sendeleyip elini kızaran yanağının üstüne koyduğunda bsns kırgınca bakmıştı. Hep ışıl ışıl olan gözlerinde acı ve kırgınlık vardı. Ağzı hafif aralık kalmıştı ve gözleri kısıktı biraz daha dikkatli bakınca dolduğunu farketmiştim. Ne yaptığımı hazmedince biraz yaklaşıp elimi kaldırdım. Ben elimi yanağına koymak için kaldırmıştım ama o vuracağımı sanıp geri çekilmişti. O an ellerim kırılsaydı da vurmasaydım dedim kendi kendime..
"Güzelim" bi adım yaklaştığımda tekrar geri gitmişti. Sonra ise hızlıca yatak odasına gidip kapıyı kilitledi.Kapının önüne oturup özür dilemeye başladım "Taehyung özür dilerim bitanem lütfen affet beni çok üzgünüm güzelim". İçerden gelen ağlama sesleri gözlerimin dolmasına neden olmuştu belki mantıklı bir açıklaması vardı ama ben onu dinlememiştim. "Bebeğim lütfen aç kapıyı yanında olmak istiyorum" kesilmeyen kısık ağlama sesleri daha çok vicdan azabı çekmemi sağlamıştı. Orda biraz daha kalırsam canını daha çok yakardım ve yanlız kalmaya ihtiyacı vardı. Ayağa kalktım ve kapıya doğru yürüdüm. Aşağı indiğinde telefonumdan saate baktım 4:22. Arabaya binip torpidodaki sigaramı alıp içmeye başladım ve en yakın bara sürdüm.________________
Selam diğer kitabımızı da okumayı unutmayın 😊😊♥️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I NEED YOU |TAEKOOK|
FanfictionBir insan bir günde ne kadar değişebilir? _____ "Sana ihtiyacım var Taehyung.." "Beni böyle yapan sensin Jungkook"