Ben bu hayatta bir tek seni gerçekten sevdim şu yüreğim bir tek sana yandı. Gözlerim bir tek senin gözlerinde can buldu. Ben ilk kez kalbimin bu denli hızlı attığını hissettim. Bi insandan hem nefret edip hemde sevmek mümkünmü? Bu soruyu bana önceden sorsalardı kesinlikle hayır derdim. Ta ki sen hayatıma girene kadar anladım ki mümkünmüş. Öyle çok sevdim ki ben seni herşeyi herkesi karşıma aldım. Ama sen benim aşkıma sevgime inanmıyacak kadar sevemedin işte beni. İşte en çok canımı yakanda bu ya hani sen hiç bi zaman gerçekten sevemedin beni. İşine geldiğim kadar senindim hayatında bi boşluk varsa geçici olarak dolduracak kadar tuttun elimden umrunda bile değildim. Sırf kalbimdeki seni unutayım diye belki onlarca insanla konuştum ama gene akşamları uyumadan önce baktığım resim düşlediğim hayalim sen oldun. Bana senden kalan en kötü şey ne biliyormusun? Aşkın kalbin o gözlerine baktığımda kısılan gözlerin yada o güldüğünde iyice kabaran yanakların. Yada bazen ben ağladığımda ellerinle avucladığın suratım. Bana deli kızsanda kıyamaman. Öyle güzel sever gibi yaptınki öyle güzel kandımki sana işte tüm acılarım tüm sızım bu. Ama sen, sen bunu anlamıycak kadar sevemedin beni...
