Je trekt je trui over je hoofd, ik zie een groot deel van je rug. Je wrijft met je handen in je chaotische haar en je wrijft een stofje van je broek. Je trekt je t-shirt naar beneden. Hoe graag zou ik je willen vastnemen. Je zeggen hoe graag ik je zie. Al die imperfecties en al die mooie eigenschappen. Je bent zo bijzonder en al wat ik kan denken is dat je me nooit mag laten gaan. Nooit nooit nooit. Grijp mij vast, zeg mij alles. Kus mij en laat me alsjeblieft nooit meer los.
YOU ARE READING
ILLUSIE
Poetrymet mijn hoofd in de wolken en mijn gedachten op plekken waar het niet hoort te zijn Het doet zoveel pijn als je een bepaalde fantasie in je hoofd hebt en stiekem hoopt dat die fantasie ooit eens werkelijkheid zou kunnen worden, maar dat in éen klap...
