Bachelor Series ( Francis Callen )

Chapter I

Kelsthine POV

It was raining when she went to the City of Bulacan.Because of the mud road. Naisipan niyang huminto mu na sa natatanaw na KFC dahil sa kanina pa kumakalam ang kanyang sikmura.Sa sobrang kasabikan makita ulit ang ama ay hindi na niya naisipang kumain bago umalis ng bahay.
She parked her car in the empty space not far in the KFC.
Sa loob muna siya magpapatila ng ulan. because when the rains thus is very difficult to see the road. at paniguradong masesermunan lang siya ng ama. He did not want to drive her to the slippery road.naalala kasi nito ang namayapa niyang ina.
Who died in the car accident.
She was still a child when her mother died.and she does not just remember the pain...
When she got down she quickly ran into the KFC.
Hindi na niya inindang mababasa siya.
Half the time she had been there but barely weaken the rain .she decided to leave before he actually overtake the darkness on the road
Kung tutuusin ay talagang madilim na dahil sa sama ng panahon.
Nang tumayo siya bitbit niya pareho ang natirang burger at cokefloat.
She ran for her car
Walang pakialam kahit malakas ang ulan..
Pumasok siya agad sa loob ng kotse niya kasabay ng pagkatanto na basang-basa na siya na tiyak na manunuot sa upuan ng sasakyan.
She shivered a little cursing herself for her stupidity.
She fell like a drowned rat.At malamang ay tratrangkasuhin pa siya. She pulled out a lot of tissue attached to her bag at maingat na pinunasan ang sarili..
Pagkatapos niyang matuyo ang mukha't braso pinaandar na niya ang kotse patungo sa high-way.

Ibinababa niya ang kanyang maleta at kinawayan ang kanyang ama na nakatanaw sa kaniya.
Gumanti ito ng kaway sakanya.at sinenyasan siya nito na lumapit na. Pagkalapit niya ay agad niyang hinalikan ito sa pisngi at niyakap ng mahigpit.
She missed her father too much. because once in a month if she just visit here and to be honest. "Daddy's girl" siya..
"Why your clothes are wet? Dont tell sinuong mo ang napakalakas na ulan?di ba ang kabilin bilinan ko na ------"
"Dad ! " putol niya sa panenermon nito.
"I miss you so much Dad!. Kaya sinuong ko na ang malakas na ulan.at isa pa aabutan na ko ng dilim sa daan pag pinatila ko pa ang ulan.mas delikado iyon,right dad?" paliwanag niya dito."Sorry Daddy" she pouted.
Tumango ito."It's okay Hija,Huwag mu na lang uulitin sa susunod kasi delikado at madulas ang daan."
"Yes Daddy ! I'll Promise " she said.
"Good girl. "

"Lets go, tara na sa loob may mahalaga bagay tayong paguusapan, Anak" seryosong wika nito at nauna nang humakbang bitbit ang kanyang maleta.
"I'll give you thirty minutes to shower and dress. hihintayin kita sa ibaba" her dad said.
A nod was her response to her father. pagkatapos ay nagtuloy na pababa ang kanyang ama..
She took the key from the bag and opened the door of her room.
She also shower and put on a red dress.
Matapos naglagay ng kaunting polbos sa mukha ay bumaba na.

"You're ten minutes late," anito na hinila ang upuan sa tabi nito upang paupuin siya. "Malapit na kitang sunduin," may himig na iritasyon ang tinig nito.
"You're very impatient today ,Dad.Bakit ba?" Malambing niyang sabi kasabay ng pagupo."Kung ang sasabihin mo lang sa akin ay magaasawa kana ulit,well,I'm telling you ,I have long awaited it."
Her father did not answered.
"Now, what"? Itinaas niya ang dalawang braso sa upuan , itunukod doon ang baba niya't nginitian ang ama.
"Did Filipina woman or a foreigner?"Patuloy niya sa panunukso.
"You're right, About marriage I say to you, but not me."
Nagsalubong ang mga kilay niya sa tinuran nito.
"To whom" Curious na tanong niya.
"I tell you later.Pero gusto kong ipaalam sayo anak na may problema ako,And i need your help."
Matiim siya napatitig sa kanyang ama.
Hindi niya kailanman naringgan nagkaproblema siya ang laging ganoon.
She's twenty three and her dad is fifty years old.
Noong maliit siya ito ang taga -pagalo sa tuwing siya umiiyak dahil sa pang-aasar sakanya ng mga kapwa niya bata.pag may suliranin siya ang ama niya ang lagi niyang takbuhan.
She adored and loved her father so much.
" What help can I give you, Dad?" Tanong niya sa mahinang tinig.
"I want to know if you're willing to help me, Hija? " sa pagkakataon ito ay umiiwas ng tingin ang kanyang ama.
" How? I don't understand, Dad...."