Zo langzaam mogenlijk pakte ik het laatste stapeltje kleren uit mijn kast. Vandaag zou ik dus gaan vertrekken... Naar een 'meisjesschool'. Ik zuchtte en liet de kleren met een plof in mijn koffer vallen. 'Lieverd ben je bijna klaar?!' riep mijn moeder van beneden. Ze weet niet hoe snel ze van me af moet zijn! Denk ik geïrriteerd. 'Ja..' mompel ik en duw de koffer dicht die leger blijkt te zijn dat ik dacht. Ik rits het dicht en sleep het mee naar beneden. Na veel gestoei op de trap ben ik dan toch zonder schrammen beneden bekomen. 'Kom je? Straks kom je te laat!' ik zucht en sjok achter mijn moeder aan. En ja hoor! Mijn vader zit al te wachten in de auto. Ik scheld wat binnensmonds als mijn moeder zonder te helpen ook de auto instapt en ik duw de kofferbak met een harde klap dicht. Als ik zit zegt mijn vader zacht 'Dat had ook wel wat zachter gekunt' maar ik hoor het maar al te goed. 'Jullie hadden ook best kunnen helpen hoor!!' roep ik maar daarna is het dan ook doodstil in de auto. Na een tijdje zet mijn vader de radio aan en neurie ik zacht mee op een leuk liedje.
Jeezz! Dat duurde lang! We rijden een oprijlaan op en komen aan bij een hoge poort met pinnen aan de bovenkant. Daarachter liggen netjes bijgehoudde gras- en bloemen veldjes. Helemaal achteraan staat een mega groot Kasteel ding, daarnaast is een groter grasveld waar meisje op liggen te zonnen met lange prinsessen jurken aan. Het zijn merendeels meisjes van mijn leeftijd. Als papa geparkeerd heeft op een netjes aangeveegde parkeerplaats, stap ik rustig uit. Daar sta ik dan, in mijn joggingsbroek met vest. Een paar meisje zijn opgestaan en lopen nieuwsgierig naar ons toe. Ze blijven op een afstandje staan kijken en giegelen zacht. Ik kijk ze aan met een "Wat moet je?!" blik en al snel giegelen ze niet meer maar lopen ze terug naar het veldje. Dan gaat een grote voordeur open en komt er een vrouw in een nog nettere jurk naar buiten. Ze heeft zo'n bril op een stokje en kijkt ons arrogant aan. Ik gier het uit. 'HEB JE DAT BRILLETJE GEZIEN!!!' piep ik. Mijn ouders kijken me woest aan en mijn moeder geeft me een flinke por in mijn zij. Kwaad kijk ik haar aan maar kan het toch niet laten om te grijnzen naar de oude dame. 'Jullie zijn laat, kom ik zal haar even haar kamer laten zien en dan bespreken we later de kosten' zegt de vrouw met een kakkerig stemmetje ik grinnik en mijn ouders sturen mij een dodelijke blik. 'Volgt u mij maar' zegt ze en we lopen door de grote voordeur. We komen in een nette zaal met 4 deuren aan de zijkant van mooi donker hout. In het midden staan een grote marmeren trap en daarboven zie ik al weer een paar donkere deuren. De vrouw laat ons even de hal bewonderen en loopt dan de trap op. Ik kijk naar mijn oude afgetrapte sneakers en dan naar de vrouw. 'Ik ben mevrouw van Coquilo. Zo noem je mij dus ook. En u bent?' ze kijkt me even aan vanonder haar belachelijke brilletje en ik maak een buiging. 'Ik ben Amy van de Wittehorst. En u mag mij "Amy" noemen' de vrouw kijkt me knikkend aan en vervolgt haar weg op de grote brede trap. Uiteindelijk komen we aan bij een lange hal bovenaan de trap. Links en rechts zijn allemaal houten deuren. Naast de deuren hangen naamplaatjes en ik laat mijn ogen over de chique namen glijden, Brigitte, Caroline, Merendith, Tatumania. Om sommige moet ik zacht grinniken. Gelukkig komen we al snel bij de laatste deur van rechts. Er staan twee namen Lieve, Amy. Ik glimlach. Gelukkig zit ik bij iemand met niet zo'n belachelijke naam. De vrouw voelt eerst aan de klink maar als die niet opengaat klopt ze drie keer en zegt daarna 'Lieve wil je alsjeblieft open doen? We hebben je nieuwe kamergenoot bij ons' ik hoor een "Ja mevrouw" en even later gaat de deur open. Mevrouw Coquilo doet de deur verder open en ik zie een kamer van ongeveer 5 bij 5 meter groot. Er staat aan beide kanten een groot hemelbed en een bureau ook is er aan beide kanten een donkere deur. Op het linkerbed zit een meisje met heel lang steil blond haar en donkerbruine ogen. Ze heeft een moedervlek rechts van haar bovenlip en een lange paarse jurk aan. 'Hallo mevrouw Coquilo, hoe maakt u het?' vraagt ze beleeft maar ik zie dat het haar eigenlijk gaan moer scheelt. 'Ik maak het prima, Lieve. Wil jij deze jongedame wegwijs maken en fatsoenlijke kleren aan laten doen ik ga even met de ouders spreken' Lieve knikt en mevrouw Coquilo en mijn ouders lopen weg. De deur doet ze achter zich dicht en meteen springt Lieve op en doet deze op slot. Ze trek haar jurk over haar hoofd en ik zie dat ze er een hemd en joggingbroek onder aan heeft. Ze loopt naar het raam en haalt daar een sigaret vantussen. 'Wil je?' vraagt ze en steekt de sigaret in mijn richting. Ik schud rustug nee en Lieve haalt ongeïnterreseerd haar schouders op. Ik sleep mijn koffer naar het andere bed en leg deze open. Eerst maar eens beginnen met uitpakken! Denk ik.
