Better be Carefull

Hoofdstuk 2

Als Jonas ontwaakt uit z'n slaap ziet hij waar hij is. Hij ligt in een huis, maar hij heeft geen idee welk huis of waar het is. Als hij om zich heen kijkt, ziet hij een paar mensen aan een tafel zitten. Dan bedenkt hij opeens wat er is gebeurt. Hij opende dat boek dat Elementia heet en toen werd het zwart voor z'n ogen, en nu ligt hij hier opeens. Hij staat op en voelt zich een beetje duizelig, precies hetzelfde gevoel als wat hij de vorige dag had gehad, toen hij tegen de auto aanbotste. Hij loopt naar de tafel en vraagt:"W-wie zijn jullie e-en w-waar ben i-ik?". Een van de drie mensen aan de tafel geeft antwoord. Jonas schat dat het een jongen van ongeveer 18 jaar oud is. "Je lag zomaar op het plein in het centrum van het dorp. We hebben je maar meegenomen en voor je gezorgd".

Jonas kan zijn oren niet geloven. Zit hij in een dorp? Hoe kan dit alles? "Waar ben ik?", vraagt Jonas. "Je bent in de Elementenwereld, ook wel bekend als Elementia".

Hoorde Jonas het nou goed? Zit hij in Elementia? Dat stond toch ook op het boek? "Hoe ben ik hier terecht gekomen", vraagt hij. Dit keer was het een meisje van ongeveer zijn leeftijd die antwoord gaf. Hij vond haar er best wel leuk uit zien en begon te blozen toen hij naar haar keek. "Je hebt het magische boek geopend, waardoor je hier belandt bent. Oke, niet schrikken hé, maar..... Jij bent de uitverkorene!". "De wat?", vroeg Jonas. "Rustig, Mila", zei de jongen van 18. "Zal ik me eerst even voorstellen. Ik ben Benedictus Elriëlis Cazimier, maar noem me maar Ben", zei Ben. "Ik ben Milarineke Daniëlle Cazimier, het zusje van Ben. Noem me maar Mila", zei Mila opgewonden. "Uuhhmm, ik ben Jonas", zei Jonas. "Maar hoe zit het nou met dat uitverkorene ding waar Mila het over had?", zei Jonas. "Ik zal het even goed uitleggen", zei Ben. "Het zit zo, zie je dat teken op je hand?" "Uuh, nee", zei Jonas. "Nee, dat klopt, kijk maar eens naar ons". Ze lieten alle drie hun pols zien. Ben had een bliksemschicht, Mila een vlam en de nog onbekende jongen een wolk. "Wat zijn dat?", vroeg Jonas een beetje beangstigd. "Dat zullen we voor doen. Kom je mee naar buiten?"

Ze waren alle drie buiten en Jonas keek naar wat Ben deed. Zomaar uit het niets toverde hij een bliksemschicht tevoorschijn. Hij schrok zich dood. "H-hoe deed j-je dat?". Ben gaf geen antwoord. Hij liep naar achteren en toen kwam Mila naar voren. Zij toverde zomaar een vlam tevoorschijn. Jonas schrok weer heel erg, maar zei niks. Als laatste kwam de nog onbekende jongen tevoorschijn. Zoals Jonas nu al verwachtte toverde hij een wolk tevoorschijn. Hij zei nog steeds niks en liep weer naar achteren.

"Hoe? Wat? Waar?", stamelde Jonas. "Doe maar rustig", zei Ben. "Dit is normaal. Wij zijn Elementals. Wij kunnen dit soort dingen allemaal. De tekens op onze arm laten zien wat voor element wij zijn. Maar jij hebt geen teken, maar je bent wel hier, wat betekent dat jíj de uitverkorene bent". "Maar? Wat? Hoe kan da...", en opeens werd alles zwart.