When I met you (Niall Horan)

Hoofdstuk 13

Nadat ik heb aangebeld ga ik beschermend achter Louis staan, voor de veiligheid.

Ik knijp hard met mijn handen in zijn arm als er open wordt gedaan.

"Auw....Floor, kom gewoon tevoorschijn." zegt Louis terwijl hij over zijn arm wrijft.

Ik kom langzaam achter Louis zijn rug vandaan en zie een vrouw staan.

"Floor, OMG kom hier." zegt de vrouw en ze trekt me in een knuffel.

"Adem..."piep ik.

Ze laat me snel los.

"Ik heb je zo gemist mijn kind." zegt de vrouw, die dus mijn moeder is.

Ik glimlach ongemakkelijk.

Louis geeft me een duwtje in mijn rug en ik loop naar binnen, gevolgd door Louis.

"Je vader is er niet want die is aan het werk." zegt mijn moeder.

Ik knik en wil gaan zitten als Louis me op zijn schoot trekt.

"Vertel eens wat over jezelf." zegt ze.

"Nou, ik ben Floor, ik ben 17 jaar, ik hou van zingen en gitaar spelen, ik ben fan van One Direction, met name van Louis en Niall, en dat was het ongeveer." zeg ik ongemakkelijk.

"Wat schattig." zegt mijn moeder blij.

Ik zit niet echt relaxt op Louis zijn schoot.

"Louis, kan je me loslaten, ik zit niet echt fijn." zeg ik.

Hij laat me los. Ik probee op te staan als Louis me weer terug trekt.

"Louis." grom ik.

"Ik zei geen ja, dus blijf je nog lekker zitten." grijnst hij.

"Ik ga even koekjes halen." zegt de moeder van Louis. (en dus ook die van mij)

Zodra de moeder dan Louis de hoek om is trap ik hard tegen de schenen van Louis aan.

Hij laat me snel los en grijpt naar zijn been.

Ik zie mijn kans en ga naast hem zitten op de bank.

"Auww...dat is niet leuk, MAMA, FLOOR SCHOPTE TEGEN MIJN SCHENEN." schreeuwd Louis.

Ik zucht. Hoe kan je je als 22 jarige, je zo als een klein kind gedragen.

"Wat zei je Louis?" vraagt ze als ze de hoek om komt met koekjes.

"Floor trapte tegen mijn schenen." zegt Louis met zijn armen over elkaar.

Ze grinnikt en geeft me een high-five.

"Nou zeg." zegt Louis nep boos.

"Floor, kom je mee naar mijn kamer???" vraagt hij alsof er daarvoor niks is gebeurd.

"Jep." zeg ik en laat de P ploppen.

We lopen de trap op en Louis opend de deur naar zijn kamer.

Het is een echte jongens kamer.

"Heeft jouw moeder alles nog laten staan van vroeger? vraag ik verbaasd.

Louis knikt.

Ik kijk in het hoekje van zijn kamer en zie een spin.

"AHHHHHHH....EEN SPIN." gil ik hysteries.

"Ben jij bang voor een klein spinnetje?" grinnikt Hij.

"Ze zijn eng hoor." verdedig ik mezelf.

Hij grinnikt en trek me in een knuffel.

Ik zucht en bedenk me dat ik echt geluk mag hebben met broers zoals Luke en Louis.

"Ummm..Floor je mag me wel loslaten." lacht Louis

Ik zucht mijn hoofd en berg mijn hoofd in zijn borst.

Hij zucht en tilt me op waardoor ik mijn benen om zijn middel moet doen. ik leg nu mijn hoofd in zijn nek en druk stevig mijn armen om zijn nek, niet van plan hem ooit nog los te laten.

Louis loopt de trap af en schreeuwt naar zijn moeder dat we vertrekken. Ze komt snel naar ons toe en trekt ons in een knuffel waardoor mijn rug geplet wordt.

We lopen de deur uit.

"Floor, nu moet je me wel loslaten, ik moet namelijk auto rijden." grinnikt hij.

Ik zucht en laat hem langzaam los.

Ik ga naast hem zitten op de bijrijdersstoel en Louis start de auto.

Ik denk dat ik het Louis nu echt moet gaan vertellen, voordat hij er zelf achterkomt.

"Louis, ik moet je iets laten zien." zeg ik als we bij het hotel zijn.

Louis kijkt me vragend aan en ik stroop mijn mouw op en laat hem de littekens zien.

Louis mond valt open. "W-Waarom?" fluistert hij.

"I-Ik ummm.... vroeger als ik me rot voelde, sneed ik me." fluister ik bijna onhoorbaar.

"Nu doe je het toch niet meer?" vraagt hij hoopvol. Ik schud heftig mijn hoof heen en weer.

"Luke heeft me erbij geholpen." zegt ik zacht.

Hij knikt en pakt mijn hand.

We lopen samen naar binnen. Ik ben echt blij dat Louis niet boos is.

--------------

Heyyy, heb eigenlijk niks te zeggen, dus doeiii.

X Floor