[Mâzi]

[4]

"Çok pişman olacaksın, duydun mu "

" çok pişman olacaksın "

Genç kerim'in sesiyle titreyerek ter içinde gördüğü rüyadan uyandı merve, rüyanın etkisinden hızlı nefes alışverişini düzenine sokmak için uğraşan merve hemen doğruldu eliyle yataktan destek alarak. Diğer eliyle de saçını geriye attı, yorgun bedenini yatağa yasladı ve dün geceki olanlar gözünün önünde canlanmaya başladı, bahçeye geldiğinde gördüğü o romantik manzara, Kerim'in ona aşkla mumlar ortasından bakması, sonra nasıl onu kendine çekip tutkuyla öpmesi ve kendisinin karşılık vermese de buna karşı çıkması sanki yaptıklarından memnundu..
inanmıştı merve, ona hala aşık olduğunu eskisi gibi onu istediğini sanmıştı, bulutlara yükselmişti , ama herşeyin aslında bir tuzak olduğunun farkına varmasıyla hızlı düşüş yaşamıştı, ve bu düşüşün etkisinden hem kalbi hem gururu çok kırılmıştı..

Sonra onun tehditleri aklına gelmiş ve bu merveyi biraz kendine getirmişti, yataktan kalktı ve pencereye taraf ilerlemiş, perdeyi açmasıyla güneşin ışıltılarının odaya girmesine izin vermişti, ve dışarıyı izlemeye başladı yorgun uykusunu yeterince alamayan gözleriyle, düşüncelere dalmış bir şekilde

kaçmaya çalıştığı ne varsa bir gün hiç beklemediği bir anda karşısına çıkacağını hesaplamamış mı ! Herşeyin hesabını yapan merve bu nasıl aklından kaçmıştı?
fazla sakindi yada dışarıdan öyle görünüyordu, oysa yaşananlara göre şuan herşeyi yakmış olmalıydı sinirden herkesi kılıçtan geçirmiş olmalıydı, ama tek bir ses bile çıkaramadı, ve bunun tek bir izahı vardı, o da aslında merve böyle olacağını başında beri biliyor hatta her gün bu korkuyla yaşıyordu , o yüzden yaşananları yadırgamadı, hatta belki o da birinin onu bu haysiyetsiz hayattan kurtarmasını bekliyordu, bunu istemediğini belli etse de içten içe o da kurtulmak istiyordu zincirlerinden şu soyadından, serhandan, sahte hayatından, ama kendisi bile bunun farkında değildi, serhanla boşanma noktasına ne kadar kabullenmek istemese de er geç geleceğini biliyordu, bu yüzden pek üzülmedi, canını yakan şey kerimin sözleriydi, kerimin onu yüzleşmekten kaçtığı şeylerle yüzleştirmesiydi, uyanmasından korktuğu yıllar önce kalbine gömülen duyguları uyandırmasıydı, en çokta ondan intikam almak istemesiydi, ve biliyordu merve kerim bunla yetinmeyecek, vazgeçmeyecek de..

böyle giderse ikisi için çok kötü şeyler olacaktı, kendini korumak zorundaydı, onu vazgeçirmek için, uzaklaştırmak için herşey yapmaya hazırdı ne kadar becereyecekse artık..

Camdan bakarken gözleri kerimin arabasını evinin önünden geçerken farketti,, daldığı düşüncelerden sıyrıldı, duruşunu düzeltip ciddi bir ifadeyle