Arkadaşlar üzgünüm yayımlayamadım ve yeni yazıyorum yazım tarzım değişmiş olabilir şimdiden özür dilerim umarım beğenirsiniz :)) iyi okumalar.. :)
Başım öyle zonkluyordu ki acısından duramıyodum. Bana çarpan'a baktığımda aylardır dikizlediğim çocuk olduğunu gördüm. Şanssızlığa kafa göz girdiğim için yere düşmem normaldi ama arkadaşım niye çarpıyodu ki yol orda işte sür bisikletini kaldırıma çıkmana ne gerek var ama anlamazlar ki . ben böyle kendi içimde söylenmeye devam ederken bir el görmüştüm. Evet kesinlikle bu sarışının eliydi ama hayır tutmadım. Elbet ben kendi kalkabilirim. Yüzüne bakmadan eve gelmem de ayrı bir konu ya... Ben kendi salaklığıma yanmam lazım...
Ben Derin Yılmaz Balıkesirde yaşıyorum ama okulum gereği buraya okumaya geldim. Aylardır burdayım ve evet ilk geldiğim andan birisini bulmuşdum.. amcamlarla kalıyorum bir kuzenim var adı Mark onu çok severim o da beni abım yerine koyduğum gerçeğini hiç bir şey değiştiremez.. 16 yaşındayım ve evet daha küçüğüm ama benim yaşadıklarım sanırım beni olgun kılıyor... Bir abim var adı Burak iyi anlaşırız falan da beni pek taktığı olmaz buraya geldiğimden beri aramaması da bunu gösteriyor zaten ama o da haklı Annemizi kaybedeli 2 yıl olmuş ve babam bizi terk etti. ne hayır bekleyebilirim ki? Bazen düşünüyorum annem ölmeseydi ben ve abim erken yaşta çalışmaya başlamasaydık babam bizi terk etmeseydi.. Hayallerle yaşamaya alıştım zaten ben..
Duş aldıktan sonra kendimi yatağa atmıştım bir lokantada çalışıyordum aslında aşçıydım fakat garsonlara yardım ederdim ve bugün gerçekten yorulmuştum üstüne birde çarpışma gerçekleşince kafa falan kalmadı bende.. telefonumu elime aldım belki abim aramıştır diye.. ama aramamış tabiki aramaz.. ama bunları hergün düşünmek gerçekten yorucu.. yorgunluktan o kadar çok uykum gelmişti ki gözlerim kapanıyordu. Uyumadan önce tek dileğim Umutlarımın yıkılmamasıydı...
