ALMOST A FAIRYTALE

Chapter 8

Chapter 8

Nag-angat ako ng tingin at nagtama ang tingin namin ng lalaking sobrang pamilyar sa akin.

My eyes grew wide. Like super wide.

Oh my freaking shit!

It's him! The guy who saved me! Alessandro's bodyguard.

"Wait lang, bes. Kakausapin ko muna ang aking future boyfriend."

"Wha - what?!"

Hindi ko pinansin ang malakas na pagtawag ni Sadie sa aking pangalan. Dire-diretso lang ako hanggang sa nakatayo na ako sa harapan ng lalaki.

Damn it. It feels like a dream. Ilang buwan na ba ang lumipas? Two? Three? It's been so long. Saan kaya siya nagpupupunta at hindi ko makita? Oh! Ako pala ang MIA these past few months.

Nginitian ko siya. I made sure it's a pretty one.

"Hi! I'm Aurora!" I even extended my hand for a handshake. "You are?"

He didn't answer. He remained emotionless while standing in front of me. Sa inis ko ay kinuha ko ang kamay niya at pinilit siyang makipaghandshake sa akin.

Hah! I'm persistent. See? Wala siyang nagawa when our hands touched for a brief handshake. Yes, brief lang. Para namang may sakit ako sa bilis niyang bawiin ang kamay mula sa akin. Nakakahurt a! Pretty naman ako para isnabin lang.

"What's your name?" I asked again.

Hindi niya parin ako pinansin. Tumingkayad ako para maabot ang kaniyang tingin. He's so tall kasi. Though I'm tall, hindi parin ako aabot sa baba niya. He's over six feet I think.

"What are you doing?"

Oh! "You talked!" I'm so amazed. I heard him talk again after so many months. "Your voice is so manly." I giggled.

He glared at me. Napakunot ang aking noo. What's his problem ba with me?

"Your name. Sige na, please?" I even pouted. Baka mahalina sa labi ko at bigla niya akong halikan. O diba? I'm so bright.

He stepped back. Nainsulto na naman ako bigla. I know I'm not that pretty like my best friend but I'm still pretty. Pretty! Maganda! Sexy din ako. May boobs na sakto lang. Long-legged din ako. What's not to like diba?

"You're hurting me." I sounded so hurt because I really am. "Pangalan mo lang naman ang hinihingi ko." Then I started babbling about so many things. Pati insecurities ko sa buhay ay nasabi ko tuloy. Kaya hindi na ako nagtaka na magkasalubong na naman ang kaniyang mga kilay.

"Sorry. I think I talk too much."

"You think?" His voice sarcastic. Umiling siya at tinalikuran ako.

Shit! Naturn off ba siya?

Tumakbo ako at sinundan siya. P-ta! Ang bilis niyang maglakad. Napagod pa tuloy ako bago siya maabutan.

He stopped walking. His angry eyes met mine.

"Ba't ka galit?" I stepped back. Mukhang mas lalo siyang nagalit dahil sa sinabi ko. "Sorry. Pero bakit ka nga galit? Ayaw mong may sumusunod sayong magandang babae?"

"Stay away from me."

Ouch. Bakit ba hindi ako makaintindi ng stay away?

"Gusto ko lang malaman ang pangalan mo. And perhaps treat you a dinner for saving me?" I am trying all my luck now. I just can't let this opportunity go. Baka matagalan pa bago ko siya makita ulit.

"I don't need it. Just stay away from me."

Double ouch. Hindi talaga siya interesado sa akin. Mas gusto ko tuloy siyang makilala. Not because I feel challenged or what. May something talaga sa kaniya na hindi ko maexplain. Given na yung sobrang gwapo niya at macho pa. Siguro because he's my definition of Prince Charming. At ang Prince Charming ay hindi na dapat pinapakawalan.