Nuon pa lang ay kinakitaan na nang aking talento ang batang si Japoy..
Ang kanyang pag-kanta sa simbahan bilang isang miyembro ng children's choir.
Ang kanyang pag-arte at pag-sayaw bilang isang miyembro ng isang teatro sa kanyang paaralan..
kung tutuusin nasakanya ang mga bagay na wala ang iba..
Japoy: Mama, bakit ang daming nagagalit saking classmate ko? bakit lagi daw akong paborito ng mga teachers ko?
Linda(nanay ni Japoy): Anak, huwag mo silang intindihin. bagkus ipag dasal mo na lamang sila.. nalala mo pa ba ang sabi ni Fr.Robert nung linggo? "BINABATO ANG NAMUMUNGA!"
Japoy: Mama, hindi naman nila ako binabato ehh.. tinutukso lang nila akong sipsip sa mga teachers ko..
Linda: Anak, sa takdang panahon malalaman mo din yang ibig sabihin niyan..
Dumaan ang ilang taon at lalong naging bibo sa iskwelahan ang batang si Japoy... (habang nag-eensayo ng sabayang pag-bigkas)
Japoy: Ulit nga! di ba ang sabi ko sanyo laksan nio? may sabayang bigkas bang bumubulong?
Ana: Tara guys, bukas na to ohh.. lam naman nating tayo ang aasahan ni Ms.Maricel.. kaylangan natin manalo!
Japoy: Ang kulang kasi sanyo disiplina! Sabi ko 8am ang practice anung oras kayo nagdatingan? tama ba yun?
Clarice: (pasigaw) Japoy, pwede ba? ngayon ka lang naging maaga! nung mga last practice ang aga-aga namin.. ikaw? 3 hours ka late? tapos ngayon kami sisihin mo?
Japoy: Di ba sinabi ko naman sanyo pag-wala pa ako magpractice na kayo! Anu ginawa niyo?
Ana: tama na yan!
Clarice: (paiyak na sinabi) Akala mo kasi lahat ng tao kasing galing mo japoy! hindi mo naunawaan na lahat kami nung wala ka seryosong nagppractice, kaso Japoy hindi kami Kasing galing mo! ANG GALING MO KASI! (sabay takbo papuntang CR)
Ana: Clarice.. (pasigaw na tinawag..)
Japoy: Okay guys break muna.. sorry!
Narinig nang kaibigan ni Japoy sakabilang seksyon ang nangyari at sinabi...
Emmerson: Okay lang yun pre! Dota na lang tayo maya! wag mo isipin yun! hahaha
Japoy: (tumango) (sabay bulong na sinabi: buti pa tong si emmerson nakakaintindi ng sitwasyon ko ehh)
Nung mga oras na din yun ay namomroblema si Japoy sakanilang sabayang bigkas kasabay pa nito ang kanyang nanay nasa Ospital. Natapos ang kanilang ensayo ay dumiretso sa ospital si Jepoy, upang magbantay ng kanyang nanay. At dahil sa isang anak lamang sya at wala na din syang ama... sya at kanyang bading na Tiyo patricio ang nag-aalaga sakanyang inang may karamdaman.
Japoy: Hi ma, anu sabi nung doktor? kelan ka daw ba lalabas? Tara na gusto nang mag carbonara ka! namiss ko na mga luto mo ehh..
Linda: Anak, crush ata ako nung doctor ehh.. sabi niya dito muna ako hanggang next week.. kaylangan pa daw niya akong obserbahan..
Japoy: Walangyang doctor yan, lumandi pa! hindi nga bakit daw ba? naku ma.. kung alam ko lang ikaw ang may crush dun sa doctor!
Patricio(Tiyo ni Japoy): Korek! hay naku yang mudrakels mo, ewan ko ba jan.. may sakit na nga ang lola kumarengkeng pa..
