ODETTE

Chapter 2 - Roaming around the school

Nagising ako nang tumunog ang alarm clock sa gilid ko.

Tumayo ako at naligo pagkatapos ay nagbihis at lumabas na ng kwarto.

"Good morning!"masayang bati sa akin ni Miya.

"Good morning din."ganti ko.

"Eto Odette nagluto ako ng agahan hehe."

"A sige."

Nagsimula na kaming kumain. Ang masasabi ko lang sa luto ni Miya ay hindi siya WOW..... Kundi PERFECT!!!

Ang sarap kaya ng luto niyang bacon, carbonara, ham, fried rice, at may drinks pa siyang hot choco na mukhang ang flavor ay dark chocolate. (*O*)

"Ayos lang ba yung niluto ko?"tanong niya sa akin.

"Hindi ayos."tsaka umiling ako.

"Ahh ganon ba."tsaka ngumiti naman siya ng awkward sa akin.

"Ano ka ba huwag kang ma offend dun. Hindi ayos dahil ang sarap mas sobra pa yun sa ayos 'no."sabi ko.

"Talaga salamat at na gustuhan mo ha."nakangiti na niyang bigkas.

"Wala 'yun. Ahmm.. Miya..."

"Ano yun?"

"Pamilyar ka na ba dito?"tanong ko.

"Oo gusto mo ipasyal kita para na rin hindi ka maligaw dito kapag hindi mo ako kasama."

"Ahmm... Pwede ba? Baka marami kapang gagawin ehh."

"Ano ka ba. Tara na."at..... Hinila na niya ako. (^_^)

*****
"Eto Odette yung cafeteria katabi nito yung hall."sabi sa akin ni Miya. " Sunod naman natin napupuntahan ay ang pinakadelikado sa lahat paalala Odette huwag kang pupunta doon nang mag-isa ka lang ha."paalala sa akin ni Miya.

Tumango na lamang ako. Pumunta na ka doon sa sinasabi ni Miya sa akin sa lugar.

Papalapit na kami doon nang bihlang---

"Tabi!"may biglang sumigaw sa amin kaya lumingon kami kung saan 'yun. Biglang lumaki ang mga mata namin nang makita ang napakaraming espada na papalapit sa amin.

Biglang umiwas si Miya iiwas na sana ako ngunit bigla akong natapilok kaya hindi ako makagalaw. Tutulungan na sana ako ni Miya ngunit may nauna na sa kanya, isang lalake.

Napakabilis ng pangyayari hindi ko namalayan na ligtas na pala ako.

"Hoy! Gusto niyo bang patayin kami?!"galit na sabi ni Miya sa mga lalaki na gumawa nung mga espada.

"Hoy! Kayo gusto niyo bang magpakamatay!?"pabalik na sigaw sa amin ng lalaki.

"Aba't! Hindi ka man lang magso-sorry!?"-Miya.

"'Ba't ako magso-sorry? Kasalanan ko ba kung bakit muntik na kayong maaksidente dahil diyan talaga kayo dumaan sa harap na alam niyo naman na nag pra-practice kami? Ha? Ha? Ha??? Haaaaaaaaa???????"-Lalaki

Bigla na lang lumiwanag ang mga kamay ni Miya at biglang may bow and arrow na doon. Oh oh! I smell trouble..

Papanain na sana ni Miya ang lalaki ngunit biglang sumigaw ang kasama nito.

"Tama na nga iyan! Alucard tara na!"sigaw niya.

"Teka lang Lancelot."so si Alucard pala ang nakasagutan ni Miya at si Lancelot naman ang sumagip sa akin kanina which is kasama ni Alucard.

At tulayan na silang nawala sa aming paningin.

"Tara na Odette ipagpatuloy na natin."

Tumango na lamang ako sa sinabi ni Miya. Nagsimula na kaming maglakad-lakad at nang tanaw ko na iyon huminto kami.

"Ba't tayo huminto? May problema ba Miya?"pagtatanong ko.

"Odette hindi pwede na lumagpas tayo sa linya kung hindi....... Lagot na tayo."

"Aanhin ba tayo ng mga council?"

"Hindi sa mga council."

"Ehh kay sino?"puno ng curiousity kung tanong.

"Sa mahika na nasa loob ng kakahuyan. Kaya nga tinawag iyan nga The Dawn Forest."

"Ang kakahuyan ng simula?"

"Hindi... Ang simula ng ating katapusan. Kapag pumunta tayo sa loob ng kakahuyan tapos na tayo. Meron diyang pumapasok sa loob at hindi bumabalik, taon na ang lumipas ng matagpuan ang kanilang mga bangkay."pagpapaliwanag ni Miya sa akin.

Kinilabutan naman agad ako.

"Kumain kaya muna tayo Miya sa cafeteria kinikilabutan na ako sa mga sinsabi mo eh."sabi ko.

"Hahaha ok."

****
Cafeteria

"Ako na ang mag-oorder. Ikaw na lang Odette ang maghahanap ng upuan natin."sabi ni Miya. Tumango na lamang ako.

Nagsimula na akong maghanap ng upuan at may nakita ako sa gilid sa tabi ng bintana. Doon ko napiling umupo.

Habang hinihintay ko si Miya nakota ko na katabi lang pala ng table namin nakaupo si Lancelot. Nakita niya rin siguro ako na nakatingin sa kanya kaya kinayawan ko siya.

"Hi ako pala si Odette."sabi ko habang nakangiti.

"Nice to meet you i'm Lancelot."

"Pasyensya ka na pala kanina sa away. Hahahaha."

"Wala 'yon kami ang dapat na magpasensya."

"Kasalanan namin eh, doon talaga kami dumaan sa harap niyo."sabi ko.

"Hindi kasalanan namin iyon hindi namin kayo nakita. Kaya pasensya. Oh nandiyan ka na pala Miya."sabi ko nang nakita ko na si Miya may dalang pagkain na nakabalot. Siguro take out to.

"Sige una na kami Lance."pagpapaalam ko.

Ngumiti naman siya kaagad at kumaway.

*****