Losing the Savior, (Treehouse series 2)

Chapter 2.

Chapter 2. Jame's pov. Another day for me, waiting nalang ako sa visa ko, tourist lang ang kinuha ko kasi hindi naman siguro kami magtatagal ng kapatid ko doon. Pero sabi ko nga kay Cara, kinakabahan talaga ako

May posibility kasi na hindi sumama sa akin si Yna eh. May posibility kasi na hindi niya ako kilalanin bilang nakatatanda, este, ur, kuya nalang. Yan kuya, hihihi! Pagkadating ko ng treehouse ay medyo naguguluhan ako sa mga batang to. Hoy, bat ang tahimik niyo?

Tanong ko. Kuyaaaaaaaaaaaaa huhuhuhu! Si Cara ang sumagot sa akin. Anong huhuhuhu? Tanong ko naman at ginagaya ko pa sya. Hoy naman eeeeee! Umayos ka kasi. Di kasi namin ma solve ng maayos to, patulong naman o.

Math ba? Tanong ko ulit. Oo kuya, ano, gymnastics. Sagot ni Marcus. Ano? Anong jymnastics? Diba sports yon? Lol! Sagot naman ni Andre.

Baka naman statistics brod. Sagot naman ni Rome habang busy na naman silang dalawa ni ev sa pagiging sweet. Nagsiselos na ko ah? Este, nagsiselos ako kasi na mi miss ko ang mommy ko hahay. Speaking of mommy, san na nga pala ang babaeng yon?

Nakita niyo si Denice? Tanong ko sa kanila habang sinusubukan kong e solve tong math problem ni Cara. Hindi ko alam, library daw. Tipid na sagot ni Sandro na ewan ko kung anong ginagawa sa phone nito at ngumingiting mag isa. Ano yan san? Tanong na ni Andre na tapos na sa ginagawang assignment.

Ah, basketball sa messenger. Gumawa kami ng gc ng mga kaklase ko tapos pataasan ng points, gusto mong sumali? Alok niya sa kausap. Wag na oy, bibili pa kong phone. Sagot naman ng kausap.

Umalis muna ako sa puwesto ko at sinubukang bumaba para sana puntahan si Denice kasi susubukan kong sabihin sa kanya na aalis ako papuntang korea para sana sunduin na si Yna. Nakausap ko na nung isang lingo ang pamilyang umampon sa kanya at willing naman silang ipakilala sa akin ang kapattid ko.

Pero hindi pa man ako nangangalahati sa paglalakad ko ay nag ring ang phone ko. Hello? Sagot ko sa phone ko. Sir, si Kin po ito. Alam kong hindi ka na naman tumitingin ng kung sinong tumatawag sayo eh.

Natatawang sabi niya. Pero sir may bad news tayo. Sabi niya. Ano yon Kin? tanong ko sa kanya. Sir, yung family po ni Ms. Yna, binabalak siyang dalhin sa states.

Medyo tumigil saglit ang mundo ko maging ang paglalakad ko ay na antala dahil hindi mag sink in sa akin yung sinabi ng investigator ko sa akin. Ano? Paanong dadalhin eh ang usapan namin doon kami sa korea magkikita para makilala ko ang kapatid ko di ba?

Tanong kong medyo tumataas na ang boses buti nalang at walang tao dito sa hallway. Sir kalma lang, sinabi ko nga yun sa kanila in case nakalimutan nila pero alam ko namang malabo nilang makalimutan yon eh, pero sir seryoso sinabi ko yon.

Natawa naman akong kunti sa sinabi niya. Sir, kailangan niyo nang umalis papuntang korea sa lalong madaling panahon. Kailangan niyo nang kunin ang kapatid niyo. Sabi niya. Teka lang po ito na po kausap ko na si... Biglang narinig kong sumigaw si Kin sa kabilang linya.

Ano raw yon? Anyways hindi ko nalang itinuloy ang pagpunta ko ng library. Bumalik nalang ako sa treehouse at stress ang hilatsa ng pagmumukha kko.

Tinanong nila ako kung bakit at anong nangyari, kinuwento ko naman sa kanila ang nangyari at nag decide nang pumasok dito sa office ni andre dito sa treehouse para umidlip.

A/n Refer to BSH chapter 4. Yna's Pov. Yna Shin on the line people. I know, I know masyadong maaga pa ang pov ko pero gusto ko lang sabihin ang nilalaman ng puso at ng isip ko.

Since birth ay nakatira ako sa Korea pero I don't know why I love filipino culture very much. Pero isang araw may sinabi sina mommy at daddy sa akin na isang secret. Secret na alam kong magpapabago ng buhay ko. Yes, pinalaki nila akong parang princess.