pewna znajomość

Pewien Nieznajomy

Pewnego razu w niedalekiej wiosce koło Poznania żyła sobie raz pewna dziewczyna ma na imię Laura Kichenko,czyli tak ogółem to  opowiem wam jak minął jej tydzień. Laura Kichenko ma bląd włosy, jasną karnacje, różową bluskę i fajne dżinsowe spodnie. Laura ma 2 braci Mirka i Jurka i jedną siostrę Renatę, mieszka na wsi, chodzi do 2 liceum na ogół nie lubi się uczyć , ma mamę Lucyne i tatę olafa. Dobra będę opowiadać.
Wstałam o 7 rano w poniedziałek  do szkoły, bardzo trudno mi się wstawało, wstałam poszłam się ubrać w coś eleganckiego żebym mogła zrobić wrażenie na kolegach z klasy. Następnie poszłam na śniadanie a tam jusz czekała moja mama.
Ja:Dzień dobry.
Mama:dzień dobry.
Ja: czemu tak się na mnie patrzysz. Odpowiedziałam ze zdziwieniem.
Mama:a co ty się tak ubrałaś elegancko. Odpowiedziała z pogardą.
Ja:a tak sobie. Tłumacząc mamie.
Mama:aha mówi. Tylko nie przychodz zbyt późno.
Ja:tak tak
I poszłam do szkoły się uczyć nudnych przedmiotów. W drodze do szkoły zdarzyło mi się coś niesamowitego. Była 7.30 szłam poboczem ulicy i nagle coś przebiegło szybko koło mnie, zastanawiałam się co to może być. Pobiegłam za nim i dostrzegła jakby ludzką postać,kiedy podeszłam do tej osoby to mi się przedstawił. Miał a imię Walęty Buchał ma jasno ciemne włosy, super fajną koszulkę i na nogach rurki. Gadaliśmy ze sobą ja byśmy się znali całe życie.
Ja:Cześć mam na imię Laura, a ty jak masz na imię.
On:Mam na imię Walenty jak walentynki, odpowiedział z uśmiechem na twarzy.
Ja: To fajne jest imię takie romantyczne. Odpowiedziałam zauroczona nowym znajomym.
Walenty też pewnie był zauroczony tylko nie chce tego po sobie poznać, napewno jest nie śmiały. Pomyślałam sobie.
Ten mój znajomy wygląda jak by coś ukrywał. Wymieniliśmy się numerami telefonów i poszłam do szkoły.
Ja:Do zobaczenia.
W:Do zobaczenia, odpowiedział z zauroczeniem.
Poszłam do szkoły, a jak się obruciłam to już go nie było.
Oto pierwsza część mojego opowiadania. Następna będzie lepsza.