Իրական ընկերություն․․․

Դպրոց․․․ՄԱՍ 2

Տղաները ձայնագրեցին իրենց առաջին երգը․․․

Իսկ քանի որ նրանցից ոչ մեկը չեր ավարտել դպրոցը․․․ Բիգ Հիթը որոշեց թույլ տալ ավարտեն դպրոցը, բայց բոլորը պետք է լինեն նույն դասարանում․․․ Մի քիչ դժվարությամբ ակայն տնօրենին հաջողվեց համոզել դպրոցի տնօրինությանը․․․

Տղաները պատրաստվում էին որ առավոտյան գնան դպրոց․․․ 

Լույսը բացվեց․․․ Նրանք ցանկություն չունեին գնալու․․․ Բայց գնացին․․․Նրանց բոլորը ճանաչեցին․․․ սկսեցին նկարվել նրանց հետ․․․ Իսկ նրանց դասարանի աղջիկներն ավելի շատ էին ուրախացել, քանի որ դասարանում այդ 7-ից բացի ուրիշ տղա չկար․․․

Դասը երբ սկսվեց ներս եկավ իրենց նոր ուսուցիրը, նա նույնպես ճանաչեց տղաներին, անգամ ստորագրություն խնդրեց 7-ից էլ․․․ 

Եթե ճինշտ տղաները հոգնել էին․․․ Գնացին տուն․․․ Սակայն ժամանակ չունեցան հանգստանալու, պետք է պատրաստվեին հարցազրույցին․․․

-Նամ Ջուն խյոն մենք հոգնել ենք՜․․․կարող ես ասել որ մի 2 ժամ հետաձգեն հարցազրույցը․․․

ԱռԷմը գնաց, որ համոզի․․․ Այդ ընթացքում Չանգուկին զանգահարեցին․

-Բարև տղաս

-Բարև պապ, ինչպես ե՞ք

-Կուկի զանգել եմ, որ ասեմ մայրդ լավ չի․․․ Վիրահատության գումար է պետք․․․ Չգիտենք որտեղից գտնենք․․․

-Պապ ես կօգնեմմմ 

-Չէ տղաս դու կենտրոնացիր կարիերաիդ վրա․․․ 

-Պա՜պ բայցցց

-Ամեն ինչ նորմալ է Կուկ․․․ Ուղակի ուզում էի իմանաս՜ առայժմ․․․

Անջատեց․․․ Չանգուկը աչքերը թաց մտավ սենյակ․․․ Տղաները սկսեցին հետաքրքրվել թե ինչ է եղել․․․ Բայց Կուկը չեր պատասխանում․․․Ներս մտավ Նամ Ջունը․

-Տղաներ վաղը կլինի հարցազրույցը, Չանգուկա՜ ինչա եղելլ

-Ոչինիչ Ջուն խյոն,- ասաց և դուրս եկավ․․․

Դրանից հետո Կուկը ամեմ կերպ ուզում էր գումար աշխատել, որ ուղարկի հորը․․․

Ջունը իմացավ և տղաները բոլորը որոշեցին օգնել նրան, բայց Կուկը չպետք է իմանար, որ գիտեն և փորձում են օգնել․․․

Կուկը բուկլետներ էր բաժանում դրսում արջուկի զգեստով․․․ Վին և Հոփը մատուցող․․․ Ջունը աշխատում էր բենզալցակայանում․․․Շուգան՝ առաքիչ․․․ Չիմինը սրճարանում սպասք լվացող․․․ Իսկ Ջինը աշխատում էր խանութում․․․

Անցան ամիսներ․․․ Կուկի մոր վիճակը ավելի էր վատացել․․․

Տղաները հավագեցին ամբողջ աշխատած գումարը, տվեցին Կուկին․․․

-Կուկ՜, մենք գիտենք ճշմարտությունը․․․ Եվ որոշեցինք օգնել․․․

Կուկը սկսեց լաց լինել․․․ Բոլորը գրկեցին նրան հանգստացրին և Վին ասաց․

-Գնա՜․․․ Գնա համ մայրիկիդ կտեսնես համել գումարը կտաս․․․

-Շնորհակալ եմ տղաներ,- ասաց և վազելով դուրս եկավ․․․

-Այս հիմարիկը չի հասկանում, որ մենք եղբայրներ ենք և պետք է օգնենք իրար,- ասաց Ջին խյոնը, և բոլորը դուրս եկավ տնից զբոսնելու․․․