Go to Hogwarts. 》 1D.

5. "Sukkel dat ik ook ben!"

Kate's POV

Ik zie Louis de hoek om gesleept worden. Het enige wat ik doe is radeloos toekijken. IK HAD ER GEWOON F.CKING NAARTOE MOETEN RENNEN! IK BEN ECHT EEN KLUNS!

Nu zit ik huilend op mijn bed. Dit is het enige waar ik aan kan denken. Er is hier ook niemand om mee te praten, en dan ook wil praten met diegene. De enige is Niall. De persoon waar ik het meeste van houd, maar die moet natuurlijk weer nakomen. Sukkel dat t ook is.

Ik leg mijn hoofd in mijn handen en ga liggen. De tranen stromen onder mijn handen door over mijn wangen. Niks kan mij nog opvrolijken. Louis kan wel dood zijn nu. Dat is dan allemaal mijn schuld. Mijn verdomde schuld.

~

Ik voel het bed half inzakken. D'r is iemand, en die zit nu op m'n bed.

"Hey lieverd," zegt een bekende stem, Niall, "ik weet een leuke KlopKlop-mop." Ik zucht. "Ik ben niet zo in de stemming." Hij kijkt me met pruillippen aan. Ik meen dit, daar zeg je echt geen nee tegen. "Oke dan.." zeg ik dan toch maar. Hij begint te glimlachen, maar dan wel zo'n enge glimlach. Waarom, geen idee.

"Klop klop."

"Wie is daar?"

"Lou." (Je zegt Loe voor de duidelijkheid.)

"Lou wie?" Ik voel tranen aankomen als ik me besef dat dat heel erg op Louis lijkt.

"Nee, Niall doos." Hij schiet helemaal in de lach nu. Maar mijn ogen vullen zich met tranen.

"W-waarom moet je nu huilen?" vraag Niall, en wrijft over mijn rug. "Wat is er met Louis?" Ik veeg m'n tranen weg en begin, "L-L-Louis..... En..... I-I-ik..." "WAT IS ER TUSSEN JOU EN LOUIS!?" Ik schud nee, als gebaar dat er niks is. "Haal even diep adem, prinses van me."

Adem in en uit.

Adem in en uit.

Adem in en uit.

"Ik zat hier, op mijn bed, toen ik iemand 'HELP!' hoorde roepen. Ik herkende de stem half, dus ik ging kijken. En toen zag ik Louis. Hij werd meegeslepen, tenminste zo leek het. Ik bleef staan, kijkend wat ik moest doen. Tranen kwamen in mijn ogen en ik dacht aan vanochtend. Toen ik weer terug keek, was Louis weg. Ontvoert, ofzoiets..." Niall kijkt me nu met grote, halfvolmetwater-ige ogen. "Ja maar," zegt Niall, "DEGENE DIE DIT HEEFT GEDAAN DIE IS ZO DOOD! IK ZWEER HET!" Ik ga liggen. "Kom," zeg ik.

Niall komt naast me liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en zo liggen we samen te huilen.

~

"Hey," zegt Niall. Ik schrik wakker. "Je was heel schattig toen je sliep." "Owja?" vraag ik. "Ja, je zei ook allemaal van die lieve dingen. Volgens mij droomde je over dat wij gingen trouwen." Niall schiet in de lach. "Ow wauw." "Jep, je zei ook dat.. ja... je zeker wist dat ik de beste vader zou zijn voor je kinderen en toen begon je rare dingen te roepen." Wat zeg ik voor een rare dingen, goed bezig Kate. "Het was grappig maar ook, apart."

Niall is echt het beste wat me is overkomen. Hij laat me weer lachen als ik denk dat dat nooit meer gaat gebeuren. Hij is zo zorgzaam, en holy god hij is zo niet normaal knap. Zijn haar is perfect, zijn baluwe ogen zijn perfect, zijn lichaam -voor zover ik heb gezien (Dont think dirtyy xD)- is perfect. Ook zijn zang is helemaal ge-wel-dig. Ofterwijl Niall is perfect.

"Ze hebben een klein sportschooltje hier. Zullen we even gaan fitnessen?" vraagt Niall. Ik schiet uit mijn gedachten. "Jajaja!" roep ik, volgens mij iets te hard. Niall steekt zijn hand uit naar mij, en geeft er een kusje op. "Nou, kleedt je dan maar even om. Ik doe dat ook even." Ik draai me om, pak mijn sportkleren en kleed me om.