Go to Hogwarts. 》 1D.

Hoofdstuk 6.

~~

Haii , ik ga de hoofdstukken gewoon 6. , 7. etc noemen, want steeds namen bedenken is lastig... hihi oeps

~~

Louis' POV

'IK KRIJG JE NOG WEL, TOMLINSTON!'

Dit spookt al de hele dag door mijn hoofd. Waarom wil ze perse mij? Of mensen met 'toverkrachten'? Raar mens.

Liggend op mijn bed, even helemaal alleen ookal weet ik dat het gevaarlijk is, pak ik wat chocolade. Want van chocolade word je vrolijk toch? Ik breek de chocolade reep in stukjes zodat ik het makkelijker kan eten. Mmm, deze chocolade heb ik van mam gekregen toen ik wegging. Milka. Heer-lijk.

Terwijl ik geniet van mijn Milka, hoor ik een harde bonk. Ik prop nog een stukje chocolade in mijn mond en ren naar de deur. Twijfelend heb ik de klink vast. Het kan ook die pedo mevrouw zijn. Ik open de deur en zie Melvin op de grond liggen. Je kan de angst en verdiret van zijn gezicht aflezen. Melvin zit ook bij Griffoendor. Hij is wel aardig, apart maar aardig.

Ik steek mijn hand uit en pak hem op. 'Wat is er gebeurt?' vraag ik met mijn volle mond. Het kwam er slecht uit, maar schijnbaar begrijpt hij het want hij geeft aan dat hij het liefst praat binnen.

"E-Een mevrouw, ze..ze p-pak-kte m-me-," probeert hij uit te brengen.

Ik pak het flesje water dat op Melvins nachtkastje staat. "Water?" Hij knikt en neemt een slokje water.

"Dankje, nou, een mevrouw pakte me bij mijn schouder," begon hij, "en sleepte me mee. Althans dat probeerde ze. Ik wist me lost me maken en rende weg. Ze achtervolgde me. Hier voor de deur struikelde ik tegen de muur aan. Gelukkig achtervolgde ze me toen niet meer. En nu zit ik hier."

"Ik ken dat." Hij kijkt me met grote ogen aan. "Ja. Serieus, ze had me al in haar 'kamertje' maar ik ontsnapte ook." Wat ik gezien heb, zal ik nooit vergeten. Het was te erg.

"Oh My God," is het enige wat Melvin wisten zeggen. "Jepp, en wat ze van me wilde dat kan je raden."

"IEUW!" Ik sla mijn handen voor mijn oren. "Te hard?" vraagt hij. Ik knik.

Melvin is een jongen die altijd als hij roept, te hard roept. Het is ook wel een 'watje'. Ik heb al vaak meegemaakt dat hij om iedere zin lachen. Geloof me, dat is irritant.

"Nou Melvin. Banaan." De vorige keer schoot hij helemaal in de lach, nu ook weer. Hij valt naar achter en kan niet stoppen met lachen. Het ziet er zo vrolijk uit. Bijna zo vrolijk dat ik even de gebeurtenis vergeten ben. Bijna.

Kate's POV

Ik gooi de deur open en loop naar mijn bed. In mijn 'kast' heb ik een boekenplank. Ik pak het boek Looking for Alaska.

Ik hou van dat boek. Het is zo, geweldig. John Green is echt een geweldige schrijver. Als je zijn boeken leest, is het net alsof je ook echt in het verhaal zit, in de wereld waar de personage ook leeft. Dat had ik bij The fault in our stars. Het voelde alsof ik bij alles aanwezig was. Stoppen met lezen, kon ik niet. Ik ga hetzelfde nu, waarschijnlijk, ook met dit boek beleven.

Ik sla het boek open op de bladzijde waar is ben gebleven. In de trein ben ik begonnen met lezen, maar dat was niet zo'n succes met 5 drukke jongens die bij je zitten. Ik ben pas op bladzijde 5. Liggend op mijn bed begin ik met lezen. Even afleiding van de verschrikkelijke verhalen van Louis.

.

.

.

De deur gaat zachtjes open en mijn ogen kijken weg van het boek. Het is Niall die binnen komt lopen.

"Hier zit je dus," zegt Niall. Ik knik, "jepp, alleen maar te lezen."

Ongeïntereseert kijkt hij de andere kant op, terwijl ik mijn aandacht weer bij mijn boek breng.

Ik heb hier best lang liggen lezen, en aangezien ik ook best snel lees, ben ik nu best ver. Niall komt ook binnen op een spannend stuk.

Ik vestig mijn aandacht weer op mijn boek. Want dat is het enige wat mij nu rustig houdt.

Niall's POV

Ik sluit de deur achter mij en loop richting de deur naar de 'tuin'. Het is erg rustig buiten. Wat ook wel weer fijn is. Ik ga zitten op het bankje dicht bij het kleine meertje. Even mijn hoofd leegmaken. Maar dat lukt niet.

Ik maak me zorgen om Kate. Ze doet zo raar de laatste tijd. Net ben ik ook bij Louis geweest, en die was ook zo stil en raar. Vragen wat er is komt zo niet vertrouwend over.

Ik zucht.

Het is allemaal zo ingewikkeld en stress vol. Ik ga allemaal rare dingen denken. Er kan vanalles zijn. Waarom is het zo lastig om iets logisch te bedenken? Misschien kan ik een soort opsomming maken. Louis was vermist ofzo en Kate zag dat. Tenminste dat vertelde ze mij. Wat als Louis helemaal niet vermist was en een complot had met Kate. Wat als ze samen zijn, stiekem. Het is raar om dit zo meteen te denken. Maar alles kan waar zijn en alles kan nep zijn.

Ik loop naar het watermachinetje, pak een bekertje en vul hem met water. In een paar seconde is het bekertje al weer leeg waardoor ik hem weer vul, en weer, en weer totdat ik echt genoeg heb. Tijdens het drinken van mijn laatste bekertje, tenminste hierna ga ik er geen meer vullen want ik heb denk ik al te veel water op, zie ik in mijn ooghoek Zayn op me aflopen.

"Hoi," zegt Zayn rustig terwijl hij naast me gaat staan, "ben je nog bij Kate geweest?" Ik knik. "Oh, en? Heeft ze iets verteld? Wat heeft ze gezien?"

"Nou, eigenlijk helemaal niks. Ze heeft helemaal niks gezegt. Ik heb ook niks gevraagd, want ik was bang dat het zo 'stom' overkwam." Zayn kijkt me verward aan. "Ja, ze was aan het lezen en ze zei niet eens Hoi en ze was sip en ..-" Ik voel de tranen in mijn ogen prikken.

Zayn klopt op mijn schouder. "Rustig maar Niall, het komt goed."

Echt waar, Zayn is een schat. Ja ik noemde hem schat maar I dont care. Hij is d'r als iets je meezit, hij is d'r als je hem nodig hebt, ofterwijl hij is er altijd.

Ik knuffel Zayn even wn laat hem dan weer los. "Sorry, dit moest even," zeg ik.

"Maakt toch helemaal niet uit," antwoordt hij met een brede lach, "we zijn vrienden en die doen dat."

Zayn en ik lopen naar het bankje en blijven daar kletsen.

Louis' POV

Bijgekomen van alle gebeurtenissen zit ik op mijn bed samen met Harry. Hij kwam naar mij toe om te kijken hoe het met mij ging. Heel lief.

"Louis, heb je al met iemand gepraat als uitlaatklep of gebeld?" Ik schud. "Nee, das eigenlijk wel een goed idee. Dankje Harry." Ik pak mijn telefoon en zoek Eleanor. Zij moet het natuurlijk als eerste weten.

Als ik haar gevonden heb, druk ik op het bel knopje.

"Hoi Eleanor," zeg ik als de telefoon overgaat.

"Hallo Louis! Ik wilde je net bellen."

"Oh, dat komt dan goed uit."

"Jep, maar eerst waarom belde je mij?"

"Nou uh, er is iets gebeurd en ja.."

"Wat dan?"

"Nou iemand wilde me dus... uh..."

"Schiet op, zeg t gewoon."

Ik schrik van de manier hoe ze praat.

"Verkrachten."

"Wow, heftig," zei ze sarcastisch. Ze is zo veranderd de laatste tijd. In het begin klonk ze lief maar naderhand niet meer.

"Maar wat wilde jij nou nog zeggen?" zeg ik dan maar snel.

"Nou, Louis ik denk dat... Hoe ga ik het zeggen... Ik denk dat...."

Oe cliffhangerr :)
Sorry dat het zo lang duurde, sorry sorry sorry. :(

Ohja en BEDANKT VOOR DE BIJNA 800 (799) READS. Dit had ik niet aan zien komen! Echt heel erg bedankt!

-x- L.

{Comment, vote & follow?}