Jisoo
Uçurum, evet şuan bir uçurum kenarındayız ve burası benim intihar etmeye çalıştığım uçurum.
"N-neden buradayız" Dedim kekeleyerek.
"Bilmiyorum bir şey beni buraya çekiyor"
"Taehyung cidden hiçbir şey hatırlamıyor musun?"
Sustu, cevap vermedi.
Tam ben bir şey diyecekken konuşmaya başladı.
"Seni öptüğümde burayı gördüm jisoo, bir kız oturmuş ağlıyordu ve o sana çok benziyordu" Dedi gözlerini benim gözümle birleştirirken.
"Biliyorsun, ama nereden biliyorsun bunu o zamanlar sen yoktun ki yanımda"
"Bilmiyorum jisoo kafam çok karışık dediğin gibi cidden sandığım kişi değil miyim diye düşünüyorum ve seni, diğerlerini hatırlamaya çalışıyorum ama özür dilerim olmuyor"
"Bunu başaracağız" Dedim güven veren sesimle.
"Kendimden nefret ediyorum jisoo, sandığım kişi olmamaktan nefret ediyorum, sizi hatırlayamamaktan nefret ediyorum ve en çokta ağlamandan nefret ediyorum ne olur ağlama" Dedi göz yaşlarımı eliyle silerken.
"Hatırlamanı istemiyorum taehyung çünkü..."
"Çünkü?" Diye sordu.
"Beni affetmezsin ne yaptığımı hatırlasan benden nefret edersin"
"Ne yaptın bana jisoo?"
"Özür dilerim" Dedim ve elimle yüzümü kapatıp ağlamaya başladım.
"Sana ağlama dediğimi hatırlıyorum, hem de bana her ne yaptıysan seni affedeceğime söz veriyorum"
Bu dediğine inanmadım çünkü her şeyi hatırlarsa benden nefret edeceğine adım gibi emindim.
"O zaman seni iyileştirmek istiyorum taetae"
"Aslında bir tedavisi var"
"Neymiş o, bir ilaç felansa hemen alabilirim"
"Benim ilacım sensin Kim Jisoo" Dedi ve dudaklarını dudaklarımla birleştirdi.
_________
Lisa
"Kook okul çıkışı ne yapacaksın"
"Eve gideceğim"
"Yani işin yoksa dışarı çıkalım mı?"
"Yorgunum Lisa"
"Oh peki" Dedim ve yanından gittim.
Çok saçma davranıyordu ama son günlerde yorulduğunu biliyordum bu yüzden çok fazla takmayıp eve doğru gitmeye başladım.
"Lalisa monaban" Diyerek yanıma geldi momo. Bu kızı hiç sevmezdim çünkü Jungkook'un eski sevgilisiydi.
"Efendim"
"Nereye böyle"
"Eve ama neden soruyorsun bunu?"
"Sevgilin nerede biliyor musun lisa?"
"Sen Jungkook'u bana neden soruyorsun?"
"Sadece nerede olduğunu bilmen gerek"
"Neredeymiş"
Telefonunu çıkardı ve bana bir fotoğraf gösterdi.
"Ah şaşırma jungkook hep böyleydi cidden değişeceğini mi düşündün o her zaman beni sevdi ve hala öyle"
"Momo sana inanmak istemiyorum"
"Fotoğraf her şeyi kanıtlıyor tatlım inanıp, inanmamak sana kalmış" Dedi ve yanımdan gitti.
Jungkook cidden Momo'yu öptü mü yani?
Eve gidene kadar düşünüp durdum.
Zaten 1 haftadır bana soğuk davranıyordu acaba, acaba hala onu mu seviyordu?
Eve son bir mahalle kalmışken telefonuma bir mesaj geldi.
"Lisa Jungkook'un nasıl bir insan olduğunu görmek istiyorsan attığım konuma gel" Yazıyordu aran kişi ise Momo.
Atılan konum uzak değildi içimde bir korku ve endişe ile koşarak oraya gittim.
Atılan konuma geldiğimde gözlerim her yeri taradı ve evet oradaydı ama sadece jungkook vardı yanına gitmek için hareket ettim o sırada yanına gülerek momo gitti ve onu öptü.
Ağlama lisa, ağlama lisa, ağlama lisa, Ah bu göz yaşı da ne?
Daha fazla orada durmadım ve koştum ciğerlerim çıkana kadar koştum çünkü koşarken ağladığım belli olmazdı.
Ama artık yorulmuştum hem koşmaktan hem de her seferinde güvensizliğe uğramaktan.
Sahil kenarında durdum kayalıklara çıktım ve bağıra bağıra ağladım.
İnsanlar ağlama diyor ama olmaz ki eğer ben ağlamazsam o momoyu da Jungkook'u da orada rezil ederdim ama yapmadım kalbim buna dayanmadı.
Seni bırakmam demişti bana ama artık bana sevmeyi öğreten adam yanımda yok.
__________
Sonundaaaa
Umarım beğendiğiniz bir bölüm olmuştur 💖
Benimle kalın kaplumbağalarım🐢
ŞİMDİ OKUDUĞUN
intikam | vsoo
ФанфикшнYAZDIĞIM İLK KURGU YANLIŞLARIMA DİKKAT ETMEYİNİZ ÇÜNKÜ DÜZELTMEYE ÜŞENİYORUM sorry not sorry babe :') -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- Seni her öptüğümde yanıyorduk ve küllerimizden yine doğuyorduk sevgilim* Başlama: 27.06.2018 Bitiş:10.07.20...
