6 gün sonra...
Aradan gecen okul gunlerinden sonra hala alısamamıs olmanın zorluklarını yasıyorum. Bu zamana kadar arkadasta edinemedim. Galiba tek basına takılan bir ben varım birde bogazına kadar dugmeleri iliklenmis cizgili gomlegini, kaprisinin icine sokmus, kavanoz dibi gozluk camlarına ve guldugunde parlayan tellere sahip olan cocuk. Haftaya sacma bir carpısmayla basladım ve simdide her okul cıkısı yaptıgım gibi yatagın icerisinde mısır yiyip dizi izleyerek bitiriyorum. Bence aranan hayat benimkisi olsa gerek(!)
Rutin islerimden biriside catıda uzanıp müzik dinleyerek yıldızları seyretmek cünkü bu sırada düsünmek ve yeni kararlar almak icin fazlasıyla vaktim oluyor. En sevdigim yanıda bu ya zaten. Yeni kararlar alıp tam anlamıyla uygulayamamak. Her neyse iste. Bundan onceki yasamımda neysem sonrasındada oyle devam ediyorum ne bir eksiklik ne de bir fazlalık. Oysa ben hep boyle mutsuz oldugumu sanırdım. Birileri olsa derdim hep hayatımda ama hic farkında degilmisim ki yanında olan insanlar senin zayıf noktan. Nerdende bilebilirdim ki gecen seneye kadar. Dogruyu yapıyormusum megersem ben yalnız ama hep yalnız olarak...
Ve neyse yatsam iyi olacaga benziyor saat 3.51 ve yarın okul var..
***
"Zırrrrrrrrrrrr.Zırrrrrrrrrrrr.Zırrrrrrrrrrrr.Zırrrrrrrrrrrr" "Lanet olası alarmımı kim degistirmisse onun ben..." #İçses#: "Uyan kızım, uyan Charlotte bu alarmın sesini kesecegi yok, ayrıca nerede bu alarm?!" "Ya benim telefonumdan kurdugum alarm neden calmıyor en azından onda inek mö'lüyordu ve bence daha katlanılabilir bir sesti. Neyseki yataktan cıkabildim. İlk gördügüm bordo t-shirtü üstüme gecirdim altına da siyah şortumu giydim. Kahvaltı yapmaya bile vaktim kalmamıs alarmlarımla ugrasmaktan, 8.40da ders baslıyor ve benim yetismek icin tam 4 dakikam var. Wendy teyzeyle cantamı aldıgım gibi evden cıktık. Okula gelmek en az 10 dakika sürüyordu. Sonundada gelebilmistim. Ne kadar saat 8.46 olsada. Arabadan indigim gibi kosturmaya basladım. Merdivenlerden yukarı cıkmaya başlamamla elimdeki kitapların yere sacılması bir oldu. Evet bu süperdi haftanın 2. çarpısması ve başka bir çocu... Bu... Bu okulun ilk günü çarpıştığım çocuk hayır yani beni önünde görmüyor mu? Yoksa insanlara carpıp dusurmek hobileri arasında mı? Anlayamadım ve gec kalmanın olusturdugu o gerginlikle bağırıp çağırmaya başladım. Nedenini sormayın cidden bilmiyorum ama oda geç kalmış belli yani demek ki onunda acelesi vardı. "Charlotte'tı degil mi?" dedi. "Unutmamışsın" dedim. "Bu güzel yüzü ve ismi unutmayacağımı söylediğimi hatırlıyorum" "Biraz öyle galiba" "Ee Charlotte belliki sende gec kaldın, ilk dersin ne?" "Kimya olmalı, ya senin?" "Ne tesadüf ki benimde, hadi öyleyse ne bekliyoruz?"
