харанхуй хунтайж (дэлхий дээрх аялал)

Eхо

би : чи намайг өвтгөөд байна

хайр гэх ч зүйлийг  ойлгохчгүй түүнд өвдөлт гэдгийг ойлгох арггүй

гараас нь салхийг хүсэвч эр хүнийг би яахан дийлэх билээ
             

зило :  имбёол чи намайг үнхээр уурлуулмаар байна уу

би: би юу яриад байгааг чинь ойлгохгүй байна

зило : энэ сургуулд сурдаг хүн бүр сайн сонс одооноос  имбёол миний өмч би тэрнийг яасан ч болон харин бусдан харах ч хориотой

гэж чанга яригчаар орилон ёжтой инээмсэглэл тодруулхан хичнээн аймшигтай гээч

хүүхдүүдийн дундаас түүнийг болиулах хүн байхгүйн доторхой

хүмүүс биднийг тойрон зогсох ба маш олон хүн цугларсан харагдан

дотроо битүүхэн тэднийг минйи талд зогсоосой намайг авраасай гэж хүсэвч энэ санснаар минь байсангүй

би: солиорчхоо юу намайг тавь

гараа авах гэж хичнээн оролдовч миний хүч үл дийлэн

зило : эсэргүүцэх тусам би чамайг улмал өвтгөх болон чи үүнийг хүсээд байгаа юмуу

би : ягаад энгээд байгаа юм би чамайг ясан болоод намайг энгэж зовоогоод байгаа юм бэ

нулимс минь хацар даган урсаж өөрийн харгис амьдралдаа ихээхэн гомдож байв

зило: хайртай гэж хэлээ биздээ

би : хайр гэж ийм байдаггүй юм

зило : чам шиг охин хайр мэдэн гэжүү
                  

өвдөж байна гар бус сэтгэл минь айхтар их өвдөж байна
хатаагүй ором дээр минь ахин нулимс тусхад би шантарлийг мэдэрч байв

энхэн мөчид үхэл гэх дивхаажинг юунаас ч илүү хүссэн юм

хүмүүс шуугилдах чимээ хадахтай зэрэгцэн гаран дах өвдөлт минь сарнин

нулимс минь нүдийг минь хаан болж буй үйл явдлийг харж чадсангүй 

гайхалтайн хэн нэгэн зилог зодож буй явдал юм

би : чанёол

10жил хамт сурсан ангий хөвгүүд охид биш өчигдөрхөн танилцсан чанёол байснан намайг хангалтай зочирдуулж байв

инээдтэй нь хамт сурсан найз нөхөд бус танилцаад 12 цаг ч болоогүй тэр нэгэн намайг өмөөрч хамгаалж буйн хэтэрхий инээдтэй юм

чанёол : сайн сонс новш минь хайртай бол хайрааа хэлж мэдрүүлдэг болхоос чам шиг тамалж зовоодгүй юм чи эхлээд эмэгтэй хүнтэй зөв харицаж сурчихаад наа хайраа ярь

зило уурлан босч ирэн сэдэрсэн уруулаа арчин  чанёолруу хамгийн муухайгаар харан нэг тийм хүйт даам харц

зило : араа дааж хуц жулдрай минь

Kай: арын бид даачхан чи санаа зовох хэрэггүй

зило : энд хэдэн ноход цугларчихаа юу ясан их хуцдаг юм

хүүхдүүд инэээлдхэн дуулдан харин зөрүүдэн тэд улмал хамраа сөхөн ёжилж байв

сэхүн : өөрийгөө арай л дээшээ үнэлээд байгаа юм бишүү чи нохойноос ч дор амьтаншдээ

зило : новш чинь юу гэсэн бэ

тэрээр зило сэхүнрүү дайрхад сухо амжиж гарийн барив тэрээр сухо ууртай байх бөгөөд үг бүрээ шүднийхээ завсраар  сийгүүлэн хэлэх аж

сухо: даврах хэрэггүй шүү чам шиг юм тэдэнд хүрч чадахгүй

чанёол: дараачийн удаа гэж байхгүй байна гэж найдаж байна

  өвчнөн намдаагүй байсан гарнаас минь датан ууртай гэгчин урд гарж намайг чирэн харин бусад нь араас нухацтай гэгчин алхах нь араас хүйт даамаар

өчигдөрхөн л танилцачихаад яагаад энгэж сайн хандаад байгааг нь мэдэх юм алга
гэхдээ тэрнийг харах болгонд зүрх яагаад энгэж хурдан зохилон вэ

имбёолийн ой санамжийн устагсан ч бие мах бодон чанёолийг гэсээр байгаа билээ

чанёол ч түүнийг харамлан уурлан тэр түүнийг жаргалтай байлгах гэж явуулсан болхоос зовоох гэж явуулаагүй шүүдээ

тэр хоёрийн хайрийг харж бас мэдэрсэн Eхогийхон атаархлийн харцаар ширтэн ардаас нь чимээгүйхэн алхан

энэ дунд тэдэнд хэтэрхий их атаархсан хүн бол кай байсан юм түүний нүдэнд  гуниг тодорч байв