ZAMANIN ÖTESİNDE Kİ YASAKLANMIŞ AŞK HİKAYESİ

Hayali Suçun Faili Meçhulu(Bölüm 3)

kelime Türk,tek bir halk vardır dil vardır o da Türkler ve Türkçe o kırık bozuk Türkçe'nle bu cümleyi anlaya bileceğini mi düşündün! etraf buz kesmişti yüzümüz yere düşmüştü orada yere düşen tek yüzlerimiz değildi, yaşını başını almış, o kadar okumuş ama insanlığı okuyamamış birinin insanlığı düşmüştü, duramadım öyle bekleyemezdim de, başımı kaldırıp öğretmenim bizim Türkçe'miz kırık ve bozuk olabilir lakin sizin karakteriniz bozuk, tamiri de galiba mümkün değil, bir sinirlendi seni terbiyesiz yüzüme ilk tokadı  yemiş bulunmaktaydım. Kocaman bir kahkaha attım, bir de dalga mı geçiyorsun diye diğer yüzümün tarafına da tokadı bastı, rahatladın mı dedi, evet dedim yüzümün bir tarafı acırken, diğeri mutlu olamazdı, şimdi eşit bir şekilde acımızı paylaşırız.Okul hayatım her zaman görülmezlikten, yok sayılmakla geçti .Çünkü kimse Kabul etmek istemiyordu, Kürt ve Kürtçe yasaklı, bizler yasaklı, mış gibi yaşayacaksınız, müşlü gibi davranacaksınız .Kimse bilemez yaşamaktı bir yanında varlık bir yanda yokluğun işkencesi fırtınanın altında ki sakinlik ,ceplerde birikmiş sevgi yığın lığı avucun sıkı sıkı bağlanılıp açılmaması, paylaşamadık sevgimizi, elimizi atınca ceplere tehlike zannedilir dik, oysa sevgi çıkarırdık anlam-azdılar, anlatılmadık, sen gel bana yavrucağım temiz yüzlü toprağın altında ki çocuk tedirgin yüreğin milyonlarca kadim dilin bilinmeyen türküsü .Gece oldu vurdular kapımızı, yatırdılar göğsümü yere, ters kelepçe vuruldu elime, de ki kalemin yere düşmesi kadar zamanın yavaşlaması, avucum terliydi, zemheri soğuğun cehennem yeri, babam ne oldu demeden sert bir yumruğun yüzüne değmesi, annemin Kürtçe ağıt sesi, kız kardeşlerin boncuk boncuk gözyaşları, ev alt üstüne getirildi hiç bilmediğim okumadığım bir kitap baş ucuma bırakılması, bunun için suçlanmam dışarıda kar yağıyordu, dışarıda devriyeler yukarıdan kar yağmıyor, üstüme kan damlıyor keder yağıyor, aklımda kalan içimdeki yaşamdı bağırmak Gülşirin'ime hoş-çakal sevdam demek, bağıra bağıra hoş-çakalın demek aileme,sevdiğime,kitaplarıma,tek bir nefeste vazgeçmek bilirdim ki bu sondu bu bir sondu, itiraf edemezdim kendime, sessizliğe boğulmuştum ellerim bir daha toprağı avuclayamayacaktı, bir daha kitap kokusunu alamayacaktım, gönlümün serçesine bakamayacaktım, annemin ben okula giderken beni uğurlamasını, babamın nasihatlerini dinleyemeyecektim,kız kardeşlerimin minik ellerini tutup oynayamayacaktım. Başlamıştı yok edilişim bir daha sabahları göremeyecektim, güneşi selamlayamayacak .Çekildim bir karakolun sorgu odasına, onlar; onlarca şey derken bir çok belgelerin, bir çok resmi faaliyetin azılı suçlusu o ben miydim! hiç yoktan tekrar yazılmış hayatım, ya ben hasta ruhlu bir hasta, yada bana çok benzeyen, benden içeri bir ben, anladım o an artık susma vakti, şunu söylemek lazım temiz dövülmüştüm, üstümdeki gömleğin beyazı, birden kırmızı rengine dönmesi severdim kırmızıyı. İçerde en çok göreceğim renk olacaktı ben o gün her şeyimi yitirdim, insanlığı topyekun içimde katledildi .