LANET GECE

BÖLÜM 4

Okula vardığımızda hemen hemen herkesin geldiğini gördüm. Zaten bugün sadece sınav vardı ondada herkesin değil belirli sınıfların.Eceyle sınıfımıza doğru yol aldık. Ha bu arada biz tiyatro&dans okuyoruz. Gösterilerimizi dans ve müzik eşliğinde yapıyoruz yani.Çok eğlenceli bi bölüm bizimki. İyiki annemleri dinlemeyip tıp fakültesini tercih etmemişim diyorum.Gerçi bu bölüme gelebilmek için 40 takla attım ama neyse.Şimdi en güzel tam bi cennet denilecek şehir olan İzmir'de Eceyle beraber yaşıyoruz. Eceyle tanışmamızı size anlatmadım öyle değilmi ? Biz 2 anormal arkadaşın tanışmasıda tabikide normal olmadı . Anlatmaya başlıyorum. Benim bindiğim otobüs  İzmir garajına gelmişti.Herkes sırayla otobüste iniyodu tabi bende indim.Kalıcağım yurda gitmek için bi otobüs falan arıyodum tam o sırada bizim bu Ece başka kişileride alıp kendini garajın arka çıkış kapısına zincirlemiş. Ben o arada doğru otobüsü bulmuş ve otobüsü kaçırmamak için koşuyodum. Tam yanlarından geçiyodumki biri beni aniden tutup kapının demirliğine doğru çekiştirmeye başladı.Ben napmaya çalıştığını anlamaya çalışırken bi yandanda elinden kurtulmaya çalısıyodum.Ama çok geç benide kapıya zincirlediler .Hem olayın şokunu atlatmaya çalışıyorum hemde 'bırakın beni ben bu eylemin üyesi değilim' diye bağırıyodum. Tabi hiçbiri beni takmadı. Sonra ne mi oldu ? Polisler geldiler bizi almaya çalıştılar zinciri çözdülerde ama bizim bu eylemciler hiç rahat dururmu?  Hele böyle bi eylemde Ece varsa ihtimali yok.Birden Ece ve diğerleri yerdeki su şişelerini alıp polislere su atmaya başladılar. Ama malesef polisler bizi yakaladı ve karakola götürdü. Ben hala bu olanların gerçek olmaması için dua ederken polisin 'susun!' diye bağırışıyla kendime geldim.Hepimizden ifade almaya başladılar. Eceye çıkıştım birden.

"İzmire daha yeni adım bastım ve şu olanlara bak.Oysaki ben daha başka şeyler düşünmüştüm çok güzel günler geçiricektim ama şu an bi karakolda eylem yapmakla suçlanıyorum . "   diye bağırmaya başladım. Ece hiç bu olanlar için özür falan diler mi ? tabikide hayır Ece bu kessen yapmaz.

"Ne bağırıyosun be biliyorum bizden biri olmadığını o an bizim çocuklar senide eylemci sanmış ve almış yanımıza şimdi anlatırım ben senin suçsuz olduğunu. "  Tam o sırada bizi nezaretahaneye götürmeye başladılar ben "bırakın beni benim bi suçum yok diye bağırırken çoktan hiç dinlemeden attılar içeri. Hemen Eceye gürlemeye başladım.

"Seni gerizekalı bak noldu daha İzmirde ki bikaç saattim de suçsuz yere içeri attılar.Ne yapıcam ha ben söyle !! "

"Bağırma be ne cazgır çıktın sende ha yarın bırakırlar merak etme.Sende nereye istersen oraya gidersin." diye benim sertliğimde karşılık verdi.Yüzümdeki ıslaklığı hissettiğimde ağladığımı farkettim.Ece hemen yanıma oturup

"Ağlama ya tamam tamam afedersin böyle olsun istemedim gerçektende "diye beni  sakinleştirmeye çalışan bi ses  tonuyla  konuştu. Elimde olmadan ona sarıldım ve bi iki dakika ağlamaya devam ettim.Ne yaptığımın farkına varınca hemen ayrılıp kendimi toparladım.

"Şey.. çok afedersin aniden ağlayınca böyle yapıyorum ben "diye durumu anlatmaya çalışırken o sadece bi tebessüm edip konuşmaya başladı.

"Yok be saçmalamaa sorun değil aslında böyle tanışmasaydık çok iyi 2 arkadaş olurduk.Eee anlat bakalım belliki İzmirde yabancısın nie geldin buraya ?"

"Evet fazlasıyla hemde en son 7-8 yaşlarındayken tatile gelmiştim.Üniversite tercihim Ege Üniversitesine çıktı ve okumaya geldim."

"Aa aynı üniversite , desene çok sık karşılaşıcaz . Hangi bölüm ?"

"Tiyatro&dans ya sen yani sen pek buranın yabancısıymış gibi durmuyosun yani ."

"Evet ben İzmirliyim.Ailemden kalan tek güzel şey burası onların anısıyla dolan bi yer olduğu için başka yer tercih etmiyorum.Ha bu arada bölümde aynı."

"Ben şey çok özür dilerim yani üzmek istemedim seni bilmiyodum."

"Yo yo sorun değil alıştım onların yokluğuna. Hem arkadaşlarım ve teyzem beni hiç yalnız bırakmaz.O yüzden şanslıyım."

Sabaha kadar böyle konuştuk vaktin nası geçtiğini hiç anlamadık.Çok iyi bi kız aslında ve ben o karakolda anladımki biz bu kızla çok iyi anlaşıcaz.Sabah olduğunda hepimizi bıraktılar. Karakoldan çıktığımızda etrafa bi göz gezdirdim.Tam ne yapıcam ben şimdi diye düşünmeye başlamıştımki Ece yanımda bitiverdi.

"Eğer istersen kalıcağın yere bırakabiliriz seni.Teyzem çok iyi bi şöfördür merak etme."

"Şey.. benim kalacak bi yerim yok dedim ya yeniyim burda yurt arıcam kendime sen yolu tarif et en yakın yurdun ben giderim."

"Saçmalama öyle şey olurmu sen benim yüzümden suçsuz yere tüm geceyi bide ilk geceni karakolda geçirdin.Sana bi iyilik borçluyum. Teyzem ve ben aynı evde yaşıyoruz ve bi tane boş odamız var ne dersin kalsana bizde "

"Ya cidden saol ama rahatsızlık vermek düzeninizi bozmak istemem bulurum ben bi yurt."

"Ne rahatsızlığı ya tamam o zaman bizde kalıyosun sonra istersen ayrı eve çıkarsın"

"Peki o zaman cidden çok saol . "Bavulları alıp yola koyulduk.İştee biz Ececiğimle böyle tanıştık.Size normal olmadığını söylemiştim.Ama iyiki o zaman onlar olmuş yoksa Ece gibi muhteşem bi dosta asla sahip olamazdım.Hergünümüz çok güzel ve eğlenceli geçer bizim.Ha bu arada cidden İzmir gündüzleri bi ayrı muhteşem geceleri dahada ayrı bi muhteşem sırayla sahneye çıkıp dansımızı ettik ve oyunculuk yeteneğimizi gösterdik.