Bütün gün beni yatağa bağladığı için uyudum. Uyandığımda hemen kol saatime baktım ve saatin akşam 9 olduğunu gördüm. Hayır yaa ben o kadar uyudum mu? Oğlum neredeyim ben? gibi sorular sormaya başladım ve ardından bağırdım o kendini beğenmiş piç kurusuna;
"Laaaaaaan çıkar beni çöz ellerimi hayvan piç kurusu" Hala ses yok ve ben hala salak gibi bağırıyorum.
"Çatladın mı?" Ve bu ses...
Ardından kapı açıl ve yine o kişi bana doğru yürümeye başladı. Hafiften korkmaya başladım ama yani sonuçta beni öldürmek isteseydi şimdiye bedenim bir ormanın içinde terketilmiş ve hafif hafif toprağa karışmış olurdum.
"Bak seninle bir anlaşma yapalım. Eğer uymassan bu kurallara o zaman seni öldürürüm." Ne söylüyordu bu adam? Ben onunla ne anlaşması yapacaktım ki? Ama yinede kabul etmek zorundayım. Sonuçta eski sevgilisini arıyor herhalde. Yani benlik bir durum yok ortada.
"Tamam Allah'ın cezası sor ne soracaksan????" İçimde uçsuz bucaksız bir merak var. Tabi alttan alttan tırsmaya başladım.
"Kural basit. Aylin ile iletişime geçeceksin ve nerede olduğunu bana söyleceksin. Elimdeki telefonda Aylin'in numarası kayıtlı. Arayacaksın ve İstanbul'da olduğunu ve onunla görüşmek istediğini söyleyeceksin. Ve benim istemediğim birşey yaparsan seni öldürüm. Tamam mı?" Psikopat ruh hastası ya. Belkide Aylin'i öldürecek ve ben buna göz mü yumacağım yani? Hayatta buna izin vermem ama başka çarem yok. Mecburen onu arayacağım ve adresi ona söyleyeceğim.
"Kabul.. Çevir numarayı da hemen bitsin bu iş."
"Aferin"
Numarayı çevirdi ve hoparlöre verdi. Ve telefonu Aylin açtı.
-Alo
-Aylin??
-Kimsin?
-Şeyy. Ben Serenay. Hatırladın mı?
-Evet. Ne yapıyorsun Özledim.
-Şu an İstanbul'dayım. Kabul edersen seninle görüşmek isterim
-Tabi ben adresi vereyim. Yarın gel bize. Uygun mu?
-Süper. Ver adresi canım.
Adresi yazdıktan sonra telefonu "görüşürüz" diyerek kapattım. Beni üzüntü kaplarken yanımdaki sırıttı. Ona vurmamak içim kendimi tutma çabaları baş gösterirken salak bişeyler geveledi.
"Aferin bu kadar çabuk hayal etmezdim. Serbestsin. Bu arada ben Doruk."
"Banane kimsen kimsin. Ben gidiyorum. Yani izin verirsen??"
"Defol git ve benim ile ilgili birşeyleri polis yada polis hariç herhangi birine birşeyler söylersen tanıdığın herkes ölür" Bu çok ağır bir laftı. Olmadı yani. Hafiften değil ben baya baya korkmaya başladım. Ve şuan bu 24 saati unutmaya ve birdaha hatırlamamaya karar verdim. Ama şuan daha net farkındayım; Geçmişe dönmek imkansız....
"Tamam. Anlaştığım gibi yaptım herşeyi. Sen beni ben seni unutacağım."
"Sana nasıl güveneceğim? Aptal mı sandın sen beni?" Salak yaa vallaha su katılmamış salak.
"Başka çarem mi var? Ellerimi çözde gideyim ve bu kabustan uyanayım. Lütfen"
"Tamam" dedikten sonra beni çözdü.
"Şoför seni evine bırakacak ve beni unutacaksın"
"Tamam söz" Dedikten sonra aşağı indim ve arabaya bindim. Sonrada zaten kendimi evimde buldum. Tabi Sinem'in bomba soruları da dahil. Yorgunum dedim ve yatağıma geçip düşünmeye başladım.Berbat bir 24 saat geçirdim. Sonra uykuya dalmakta pek güçlük çekmedim.
O günden sonra hiçbirşey eskisi gibi olmadı..
