Eris

Bir adım

Gün ışığı odasına vurmuştu Beatrix'in. Gözlerini açtı ve saate baktı aklına bugün iş randevusu geldi saati görünce ve kahretsin diyerek duşa koştu , iş görüşmesi onun için önemliydi çünkü ailesinden kalan para yavaş yavaş tükeniyordu. Duştan çıktı zaten alımlı güzelliğini yetersiz bulurcasına en güzel şekilde hazırlandı,  tam çıkacakken aklına annesinin uğurlu kalan kolyesi aklına girdi çekmecesinden evden çıktı. Etrafındaki herkes tarafından sevilirdi yolda gördüklerine selam verdi acelesi olduğu için hızla ilerlemeye çalışıyordu ve taksiyi durdu.
Ve sonunda ulaşmıştı artık saate baktı ve heyecanla merdivenleri uçarcasına çıkıyordu girmişti içeri lüks modern bir yer olduğunu biliyordu Beatrix onun için fazlasıyla özenmişti etrafındaki insanları umursamadan asansöre koştu.Asansöre binmişti , onunla birlikte binen insanlara binince "Günaydın" dedi kibarca insanlarda karşılık verdi.Yanın ki olgun adam  "Bizden birisi gibi olmuşsun galiba sen hatrı sayılır kişinin kızısın galiba ? "dedi.Asansör kapıs açılmıştı adamı umursamadan ilerledi , asistana doğru ilerledi sormadan asistan biraz beklemelisiniz sizi bekliyordu Alphonzo Bey dedi. 15 dakika bekledi beklerken adamın dediğini düşünüyordu ne demek istedi acaba derken içinden asistan içeride sizi bekliyor diye seslendi asistan kalktı heyecanla odaya doğru ilerledi kalbi duracak gibiydi adımını içeri attığı anda heyecanını kontrol etmeye çalıştı.
Ve karşındaki masaya doğru ilerledi, Alphonzo kapı sesini duydu ve
ALPHONZO: Ah demek geldin Beatrix bende günlerdir seni bekliyorum.(tebbesümle)

Beatrix heyecanı gitmişti güler yüzle yaklaşınca , şaşırmıştı 35-40 yaşlarında birini bekliyordu 25 yaşında havalı yakışıklı fit birisini beklemiyordu.

BEATRİX:  Merhaba , kusura bakmayın şaşkınlığımdan soruyorum beni nerden tanıyorsunuz?
ALPHONZO: Babam Aileni yakında tanırmış sizin başvurunuzu görür görmez hemen çağırmamı söyledi bende işlemleri hızlandırdım ve burdasınız.

Alphonzo , Beatrix'in heyecanını fark etmiş onu sakinleştirmek için elinden geldiğince içten ve samimi davranıyordu.

BEATRİX : Ailemin yakınınları olduğunu bilmiyordum.

(Heyacanı birazda olsa azalmıştı.)

ALPHONZO: Birazda iş konuşalım , ne zaman başlayabilirsin ben sen gelmeden önce.İşlemleri başlatım imzalaman gereken evraklar asistanda ve sana gerekli bir kaç eşya ve kartını vericek.

Beatrix sanki hayal dünyasında gibiydi şaşkınlıkla hepsini onaylarcasına hareket yaptı.

BEATRİX: Teşekkür Ediyorum , olanlara şaşkınım. (rahatlamıştı artık Alphonzo'nun
tavrı karşında ve işi almıştı)

ALPHONZO: Babam sizin tanışmak için sizi evimize davet etmek istiyor nedense çok heyecanlı sizden sonra umarım kabul edersiniz.

BEATRİX: Tabi ki günü ve zamanı mesaj atmanız yeterli.

Beatrix kabul etmişti , minnettarlık duyarcasına.

ALPHONZO:Benim bir işim var şimdi çıkıyorum gördüğüm kadarıyla taksiyle geldin bu konuyuda halledeceğim en kısa sürede.Dilersen seni bırakayım?Böyle güzel bir bayanı taksilerde göndermem.

Beatrix kendine bu kadar düşülmesini anlamıyordu.

BEATRİX : Ben taksiyle giderim teşekkür ediyorum bugün yeterince kendimi mahcup hissetim.

ALPHONZO: pekala o zaman seni güvendiğim bir insanla göndereyim önemlisin bizim için.(güler yüzüyle)

BEATRİX : Öyle olsun herşey için Teşekkür Ederim tekrar.

Artık odadan çıkmıştı rahatlamış olan bitenlere inanamıyordu , aklına imzalaması gereken işlemler geldi imzaladı kartını aldı çantasına koydu dışarıdaki bekleyen araca bindi evini tarif etti evine vardığında hem bu kadar iyi davranılmasını merak ederken artık işinin olduğuna da mutluydu sonunda başarmıştı.
Biraz kitap okudu verilenleri inceledi ve artık rahatlıkla uyuyabilirdi uyududa.
Annesinin kolyesine elini koyarak.