Phantom (Harry Styles) (Dutch/Nederlands, translated)

Tweeëntwintig

Tweeëntwintig.

Mijn minst favoriete vak heb ik op mijn zevende lesuur. Lichamelijke opvoeding. Ik ben niet atletisch gebouwd en ik hou gewoon niet van sport in het algemeen. Hoewel, ik een briefje wil zodat ik l.o. mag passen.

Dus hier ben ik dan.

Het lesuur is net beëindigd en na vijftig minuten lopen, ben ik bezweet en moe.Het laatste wat ik nu wil doen is zitten bij biologie.

Ik volg de menigte naar de kleedkamer, ik baan me een weg naar mijn locker, hier in de kleedkamer. Ik heb nog geen vrienden gemaakt in deze les, de enige dat ik een beetje ken in deze les zijn Ava en Estella.

Ze praten niet tegen me. En als ze het toch zouden doen, zou ik het zelfs niet willen.

Ik verander snel van mijn sport outfit naar mijn t-shirt en jeans, en doe mijn haar uit mijn paardenstaart. Ik strik mijn veters terwijl ik wens om naar huis te gaan.

Ik rijk in mijn locker naar mijn halsketting, degene met de doodshoofd hanger.

Mijn vingers nemen het koele zilver en ik doe het terug rond mijn nek. Het valt terug op de plaats waar het altijd valt.

Ik begin met mijn spullen te verzameling, ik sluit mijn locker en steek mijn telefoon in mijn zak. Iemand loopt voorbij en staat op mijn veter en hij komt los. Ik zucht in frustratie, zit terug op de bank in de kleedkamer en maak hem terug vast.

"Zij. Zij is degene."

Ik kijk op en zie Ava voor me staan, armen gekruist. Haar ogen zijn donker en haar mond in een strakke lijn, haar make-up is net opnieuw gedaan. Ze heeft zich terug omgekleed in haar school outfit en ze kijkt heel kwaad naar me.

Naast haar staat Mevr. Hansen, de assistent van het schoolhoofd.

"Zie je het niet?" Ava wijst naar mijn nek.

Warmte kruipt naar mijn gezicht en mijn hand gaat regelrecht naar de halsketting.

"Is er een probleem?" vraag ik, mijn hart klopt steeds sneller.

"Mevr. Marx, kan je even met Mevr. Wright en mij naar mijn kantoor komen?" Zegt mevr. Hansen, haar stem is niet vriendelijk of kwaad.

Ik maak oogcontact met Ava. Ze kijkt op me neer, minahting op haar uitdrukking.

Ik knik naar mevr. Hansen, ik neem mijn spullen vlug en probeer de blikken van roddelende meisjes, in de kleedkamer, te negeren.

Ik volg hen uit de kleedkamer, door de gang naar het hoofd bureel van de school. Wat kan er aan de hand zijn? Wat is Ava aan het doen?

Als we aankomen aan Mevr. Hansen's bureau zegt ze tegen Ava en mij dat we moeten gaan zitten. Ava blijft staan, alsof ze te goed is om naast me te gaan zitten. Ik zet de blik, dat nu op haar gezicht is, aan mijn mentale lijst van dingen dat ik haat aan Ava.

Mevr. Hansen gaat achter haar bureau zitten, ze kruist haar handen voor haar. Ze is nog een vrij jonge vrouw, niet ouder dan dertig. Ze heeft rood haar dat in een strakke dot zit en groene ogen. Ze draagt een grijze rok en een blazer.

"Dames," Zegt ze, hoofdschuddend. "Ik geloof dat er hier een probleem is?" Ze kijkt naar Ava.

"Ja," zegt Ava, gemeen. Ze kijkt naar mij, haar ogen gaan naar de plaats waar de halsketting is. "Jane heeft mijn halsketting gestolen."

Dat neemt me zo bij verrassing dat ik bijna uit mijn stoel val. Ik trek mijn wenkbrauwen op naar haar, oprecht geschokt. "Wat?"

"Het is waar," Zegt Ava, ze kijkt terug naar mevr. Hansen. "Drie maanden geleden kreeg ik deze halsketting van een heel belangrijk persoon en Jane heeft het van me gesolen!"