His lost beloved

CHAPTER 5

Princess Jazel(Human Realm)

" your gorgeous"  sabi ng isang pamilyar na boses.

Unti unti kong minulat ang aking mata. I udjusted my sight to the rays of the sun light.
Bakit parang kakaiba ang nararamdaman ko. It's odd. I felt like my body was tortured.  Sinubukan kong bumangon ngunit kumirot ang likod ko . Dang! it hurts.

Teka Ano bang nangyari? I tried to recall but there was nothing I can remember.

Bigla namang bumukas ang pinto. Nanlaki ang mata ng isang napakagandang ginang at mabilis na lumapit sa kinahihigaan ko. Nakasuot ito ng eleganteng gown. Para siyang isang reyna.

" Good Lord! Your awake dear! How are you feeling? You don't know how worried I was!I t-thought I'm gonna lose you! " naiiyak na sabi niya.

Who is she? Tiningnan ko ng pagtataka ang ginang at gulat itong tumingin sa kanya.

" D-don't you remember what happened?"

"U-gh wh-who are y-you?" naguguluhan kong tanong

Nag alala naman ako ng bigla niyang hinawakan ang ulo niya at para bang hindi makapaniwala sa nalaman.

Inilapit niya ang kamay sa isang button na nakakabit sa lamesa.

" Nang Louise please call the doctor"

"He's on his way your majesty" sagot ng speaker na kalapit ng button.

Pumasok naman ang nakaputing coat. Lumapit siya sa amin.

" Your majesty it seems like the princess is suffering amnesia."

Questions clouded in my mind. What happened. Amnesia? Is that why i can't remember Who am I?

" Doc Is there any possibility that she can recall everything? "

" Well if there is something that would trigger her memory but she will experience extreme head aches"

" Thank you Doc! you can leave us for now"
She can sense the sadness in her voice.

Bumaling ito sa direksyon ko. Her eyes seems to express different emotions.

" I'm Queen Hina, your mother princess " naluluhang sambit ng Ina? sa kanya

" T-then mother what's my name? Why am I in this situation" madamdamin kong tanong sa kanya.

" Your Jazel, Princess Jazel of Blindon Kingdom"

I clutched my chest. Nakaramdam ako ng sakit sa puso ko. I felt that something is missing.

" You should first  take a rest. You'll rember soon. I'm here for you. I'll bring breakfast, Kailangan mong bumawi ng lakas" Hinalikan naman niya ako sa noo.

Tumango ako at munting ngumiti. Nasilayan ko ang pagkislap ng mga mata niya at tuluyan ng umalis.

Nilibot ko ng tingin  ang kuwartong kinaroroonan ko at napansing napakagara ng mga gamit at nahagip ko ang  malaking painting. Tinitigan ko ito ng mabuti at namukhaang ako iyon, my mother and father? It was a happy and complete family.

I hope I could remember as soon as possible.

KINg Yzcar( Vernire land )

Hinanda niya ang sarili at sinalubong ang atake ng wolf. Gamit ang kakaibang lakas niya ay mabilis niya binalibag ang wolf.

The wolf whimpered and he saw blood dripping in it's legs. He felt guilty. It seems like the wolf was badly hurt kaya naman mabilis siyang lumpait at nagpunit ng kapirasong tela mula sa kapa niya.

Kumuha siya ng tubig mula sa batis at hinugasan ang sugat bago binandage. Umuungol ang wolf ng ginawa niya ito.

Pero hindi niya inaasahan ang biglang pagliwanag ng wolf. Lumutang ito sa ere. Napapikit ang mata ko dahil sa silaw ng liwanag.

Pagkamulat ko ay isang diwata may maningning na pak pak ang nasilayan ko

" YOU HAD PASSED YOUNG MAN! "

Thanks for reading!