Ne kadar çoğumuz bunu inkar etmeye çalışsada robotlaşıyoruz. Gün geçtikçe daha da dibe batıyoruz. Gün geçtikçe işlerimizi daha da çok robotlara bırakıyoruz.
Gerçi bir çok kişiye göre bu iyi bir şey! Sonuçta elinizi oynatmadan birileri işlerinizi hallediyor. Aman ne kadarda güzel!
Daha 14 yaşımda olmama rağmen robotlaşmaya karşıyım. Belki de ergenliği yaşamadan atlatıyorumdur, kim bilir?
Aslında çoğu "robotlaşma olmasın!" Diyen kişiler, olmasını istiyorlar. Eğer öyleyse neden bu konu hakkında seslerini çıkartmıyorlar?
Gücüm olmamasına rağmen ben elimden gelen en iyisini yapıyorum. 14 yaşındaki ergen bir kızı kim ciddiye alırki? Lütfen ama o yücelttiğiniz robotlar bile almaz!
Bazen düşünüyorum acaba robot güzellik yarışmaları ortaya çıkar mı? Çoğu insan kendileri buldukları robotların peşinden koşar mı, kadınların peşinden koşmadığı kadar? Karısını sever mi, o robotu sevdiği kadar? Peki ya daha biz kadınlara şiddet uygularken sormadığı o "acaba canı yanar mı?" Sorusunu o robota sorupta kendisinden daha çok önemser mi?
Ne kadarda inkar edersek edelim o robotlar toplumumuzu kökten ele geçirecek! Yavaş yavaş geçirmesine bile gerek kalmayacak çünkü daha hepsi oluşmadan bile toplumumuzda yer edinmediler mi zaten?
Korkuyorum. Gelecekteki çocuklarımın, torunlarımın ya da torunlarımın torunlarının robotlarla bir bütün oluşturup hep beraber yaşamalarından korkuyorum.
Çoğumuzun böyle olduğuna eminim. Peki ya neden sesimizi çıkartmıyoruz? Neden çıkartamıyoruz?
Nedeni çok açık değil mi?
Artık her şey için çok geç olduğunun farkındayız. Onlar zaten bizlerle beraberler. Şu an kullandığın şeyde bile varlarken onları artık uzaklaştıramayız.
Kaybettik. Toplumca kaybettik. Dünyaca kaybettik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizler Neyiz?
General FictionKüçük bir miktar gerçekler o kadar. 14 yaşında genç bir kızın ele aldığı bazı sorunsallar.
