Sessiz Şehrin Kalabalığı

2.Bölüm-Yalnızlık

İnsan aklından geçeni düşündüğü zaman bunun gerçekleşmesi çok kolay hemen olup biter ve bende rahat olurum diye düşünür ama o gerçekleştirmek istediği şey için yola çıktığında bu yolun engebeli olduğunu ve bunu bir kişinin veya en azından ailesinin yanında olmalarını ister.

İşte bende tam o noktadayım.

Yalnızlık deyince benim aklıma ilk olarak karanlık geliyor neden böyle bir şey geliyor bilmiyorum ama insan yalnızlığı sadece karanlıkta yaşayabilir gibi geliyordu. Ama artık anladım ki yalnızlık karanlık olmadan da olabiliyormuş.

Bir anda muavinin otobüsteki duyurusuyla uyandım korkudan birazcık sıçramış olabilirim ama bindiğim otobüs 2+1 olduğu için ve bende tekli koltuklarda oturduğum için sanıyorum ki kimse görmedi.

Hemen kulağımdaki kulaklığı çıkarıp cebime bir hışımla soktum. Otobüsten indim valizimi aldım ve gideceğim yurdun önünden geçen dolmuşlara bindim. Elime cebime attım telefonu göremeyince öbür cebime baktım çantama koydum sanırım dedim. Annemin son uyarısı geldi aklıma onları aramalıydım. Çantamın fermuarını açtım yoktu

"Allahım n'olursun otobüste kalmış olmasın." dedim ama maalesef çantamın ön cebinde de yoktu inanamıyorum telefonu kaybetmiştim ben şimdi ne yapacaktım

Hemen dolmuştan indim koşa koşa otobüsün yanına geldim oturduğum koltuğun yanına gelip yere baktığımda birde ne göreyim

Telefonumu!!!! Hemde iPhone 8 Plus ımı

"Yerim seni manyak, teh Allahım ne güzelde yatıyor." Dedim ki demez olaydım herkesin bana baktığını gördüm bakarlar tabi bağıra bağıra söylediğim için olmasın.

Neyse gene aynı yere giden dolmuşa binip yurda geldim dolmuştan indim karşımda bir bina vardı ama burası bildiğimiz apartmandı. Etrafa baktım hiç yurda benzer bir yer yoktu

"haydaaa noluyor ya!! Valla iyi ki bir yalnız geldik." Derken birdaha baktım ki koskoca bina arkamdaymış. Binaya doğru yürürken gülmeden edemedim bu hâlime.

Hemen binaya girdim anca 2-3 kişiyle tanışabildim çünkü daha yurdun yarısından çoğu gelmemişti. Hafta içi geleceklermiş. Herkes geldiği zaman oda dağılımı yapılır diye rastgele bir odaya geçtim ve valizimi boş bir köşeye bıraktım yorgunluktan yatağın üstüne bırakıverdim kendimi ve düşünmeye başladım.Eee afra hanım doktor olmak istiyordun ilk hatta çeyrek aşamasını geçtin bakalım bunun son aşaması ne olacak...
  
«»»«»««»«

Eveettt bölümlerim biraz kısa oluyor ama inşallah uzun bölümler de yazacağım bölümler gelir oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.