Bogini zmiennokształtnych(Zakończona)

5.-Przyjaciółki

— Przecież ja nie posiadam żadnej zdolności.

— Wraz z naszyjnikiem posiadasz bardzo małą cząsteczkę mojej mocy.

— Dziękuje za ten prezent, lecz nie mogę go przyjąć.

— Musisz, od teraz jesteś moją posłanniczką w świecie kotołaków. Wisior już teraz obdarzył Cię odrobiną mojej mocy. Będziesz rozmawiała po różnych językach.

— Rozumiem.

— A teraz lepiej przyszykujmy się do szkoły.

— Chodzisz do szkoły?

— Od jutra, tak

— Chociaż raz nie będę sama.

— Przyjaciółki?

— Jeśli mogę się przyjaźnić z boginią to dobrze.

— Masz moje pozwolenie na to. O co ci chodziło o tym, że chociaż raz nie będziesz sama?

— Jestem córką Alfy kotołaków, więc nikt nie chce się, że mną przyjaźnić.

— Znam to uczucie — skoro nikt z herosów nie chciał się ze mną przyjaźnić, bo by Zeus się na niego za to wkurzył.

Wyciągnęłam z szafy piżamę, którą podałam Klarze. Pokazałam jeden z wolnych pokoi, w którym zamieszkała. Następnie przebrałam się w top, krótkie spodenki i zasnęłam. Obudziło mnie bardzo dziwne, a zarazem wkurzające urządzenie zwane przez wszystkich budzikiem. Wyszłam spod ciepłej kołdry. Wzięłam szybki prysznic. Po nim ubrałam się w biały crop top, czarne spodnie z wysokim stanem, białe trampki, biało-czarną torbę, do której spakowałam potrzebne rzeczy i oczywiście naszyjnik i bransoletkę, z którymi się nie rozstaję.
Włosy związałam w warkocza francuskiego.
Zrobiłam lekki makijaż, a następnie zeszłam na dół. Gdzie zrobiłam sobie i mojej nowej koleżance śniadanie, składające się z kanapek i z czarnej herbaty. Obudziłam Klarę. Razem zjadłyśmy posiłek i pojechałyśmy moim czarnym Audi R8 w stronę szkoły. Tam nie obyło się od zdziwionych spojrzeń wielu ludzi. O nie!? Wyczułam zapach dwóch watah. Jedna z nich to wilkołaki, a druga to kotołaki. Teraz to będzie super. Nie dość, że muszę pogodzić ze sobą dwie rasy to jeszcze te watahy. Po co ja się pisałam na takie coś. Trzeba było zmusić jakiegoś sługę by on się tym zajął.

315 słów