The Horrible Accident

518 11 5
                                    

The airplane stopped.

With his shades on him, naglakad siya sa malawak na airport. Tumingin siya sa paligid niya. All were smiling, they were happy and excited. Yung iba umiiyak pa nga sa sobrang tuwa habang niyayakap ang mga kamag-anak nila.

He sneered as he licked his lips. Ang unfair nga naman ng buhay. Eh paano na lang siya? Siya lang dapat yung malungkot lagi? Yung laging naiiba? Did he ever have a place in this world?

“Well this is life..” binulong niya sa sarili habang naglalakad papalayo sa mga maiingay na mga tao. “I don’t need people anyway.. they are useless. Huminga na lang siya ng malalim then his cellphone rang.

“Hello?” sumagot siya na may halong pag-kainis ang boses.

“Moses! Are you already in the airport?!” Nag-aalalang tanong ng daddy niya sa kabilang linya.

“Yes dad.” He was not amused. Eto na naman yung makulit niyang daddy.

“I’m sorry.. I can’t fetch you—“

“I KNOW... You don’t need to say it again and again because it’s already expected that because of that damn office you cannot fetch your son here in the airport. It’s okay. DON’T WORRY.” Sarcasm filled his voice as he ended the phone call.

‘As if I don’t have a dad. Damn’ Binulong niya sa isip niya nang biglang may humablot ng bag niya.

Tumayo ang balahibo ni Elmo at lumaki ang mga mata. “Who the hell—“ He can’t complete his sentence at hinabol na lang niya ang lalaking kumuha ng bag niya.

“Hey! Stop right there!” Nakita niya na pumasok sa cr ang lalaki at agad-agad niya itong sinundan.

When he reached the front door he harshly banged it in anger. “Do you want me to call the police? And make you suffer in the jail forever?!” Pasigaw niyang sinabi na nanakot pa. Walang sumagot.

“Hindi ka talaga sasagot?!” Nagsalita ulit si Elmo.

“Hayy.. hindi ka pa rin nagbabago Moe..” Pamilyar sa kanya ang boses. Tumawa ito bigla at narinig niyang may nagbukas ng pinto.

“Aljur?!” Jaws-dropped, his friend hugged him.

“Long time no see!”

“Anong klaseng trip toh?” Nagreklamo si Elmo at hindi pa rin makapaniwala.

“Actually hindi naman ako ang nag-isip nito..”

Hindi pa nagsasalita si Moe nang biglang may yumakap rin sa kanya.

“I missed you bro!!”

“ALDEN?!!” Agad-agad naming inalis ni Elmo ang kamay ni Alden palayo sa kanya dahil sa pagkainis niya.

UNDEFINED COLOR (JuliElmo Fic)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon