Alexander the Great

81 3 0
                                    

Everything is imagination. Hahahaha wala akong magawa dati kaya nagsulat ako. Puro maiiksi nga lang ang chapters but i just wannt to share it.

Chapter 1

Masakit ang ulong nagmulat ng mata si Alex. Puro puti ang paligid at amoy alcohol.

“Shit!”nasambit nya ng maalala kung anong nangyari. Nakita nyang nakayupyop sa gilid ng kama ang kanyang assistant.

“Arrggh” ungol nya ng maramdaman ang pananakit ng kanang braso.“What the hell happened to my arm?!

Nabiglang napatayo si Luwen. “Ehhh sir sumalpok po yung Alfa Romeo nyo sa island pagkatapos humampas sa truck sa kabilang lane.”

Alex remembered trying to hit the brakes coz he is going too fast. He will hit the back of another vehicle. And he knows sa bilis ng takbo ng sportscar nya ay malamang pareho silang mamamatay ng sakay nun.

“Yeah. I lost my brakes that’s why I decided to hit the island for less impact..”

“Less impact it is. Your life was spared in exchange of the truck driver’s.” Nanlulumong sabi ni Luwen.

“No!”

“Yes sir. The driver had a heart attack.” Naglakad si Luwen papunta sa pinto. “Ill call your dad”.

Mariing pinikit niya ang kanyang mga mata sabay hilot sa sentido. He knew it wasn’t an accident. And he’s thinking kung may kinalaman ito sa mga prank calls na natatanggap nya nitong mga nakalipas na araw. He cant tell if they really want him dead or gusto lamang siyang takutin. And he’ll be damned if he will let it go this time.

 Three weeks had passed and he was finally released from the hospital with a cast on his right arm. Few stitches on his right leg and some bruises on his face. And now he is in front of his dad trying to reason out with him.

“Sinverguenza! Hindi ako naging isa sa pinakamakapangyarihang tao sa parteng ito ng lupa kung pababayaan kong mamatay ang kaisa isa kong anak!”. The usual line ng kanyang pinakamamahal na ama. Napapikit na lang ako habang nakaupo sa wooden chair sa harap ng mahogany table sa library ni Papa.

“Papa naman. Sino bang maysabing mamamatay ako?” sagot ko sabay kamot ng batok.

“Anong tawag mo sa pagkawala ng break ng sportscar mo? Asik ng matanda. Sasagot pa sana siya pero napalunok na lang ng Makita ang anyo ng ama.

“That car was just 5days old! How can it malfunction.” Winasiwas ng ama ang baston. He’s been relying to tht stick ever since he recovered from a stroke last year.

“You are just over reacting Senyor” Napatalon ako sa kinauupuan ko ng makita kong ihahampas ni Papa ang baston niya sa akin. “Pa naman! Kayo ata papatay sakin eh!”

“Over reacting??”dumadundong ang boses nya sa apat na sulok ng silid.

Pinili ko na lang na tumahimik baka atakihin pa siya. Naisip ko di ko siya mabubuhat dahil pilay ang braso ko at mahina pa ang kanang binti ko. Next time na ako makikipagsagutan sakanya pag magaling na ako.

Napangiti ako sa naisip.

“At talagang nagawa mo pang ngumiti diyan Xander?” Napatingin ulit ako sa kanya.

“Bawal na ba akong ngumiti ngayon, Pa?” I gave him a flashy smile.”Huwag na kase kayong magalit. Heto at buo pa ako.” I stood up and headed for the door when I heard him sigh and said, “I cant let anyone hurt you, son. Id give everything to protect you”. Yun lan at tuluyan na siyang lumabas ng silid.

Naiwang nakatingin si Don Alberto sa isang oil painting nilang mag anak na nakasabit sa itaas ng globo na nakapatong sa estante.

“I promised not to ask help from her mi amor. But ill be damned keeping that promised if that involves my son’s life.” Bulong ng don sa sarili.

He went behind his desk. Hinugot ang isang address book sa isa sa mga drawers. Pinakatitigan ang isang particular na pangalan bago hinugot ang cellphone sa bulsa at nagsimulang magdial..

 “I need your help. Its regarding my son…” Agad na usal ng Don ng may sumagot sa kabilang linya.

She never imagined this day would come. She believed it would only take a miracle for this to happen.

Miracles are indeed true!

There was one time in her life, that she fell in love. Young and crazy in love. But she also has a dream. And she chose to leave and did what she wanted to do for so long and left the best thing that happened to her.

"You cant be serious Diana!" Nanggagalaiting sigaw ng lalaki.

Umalis ako sa pagkakaupo at humarap sa sa labas ng terrace. The sunset.

Ang ganda ng paligid. Especially the color of the sky reflects on the water. One thing she loves about beaches.

"You cant stop me. No one can," i answered softly. I know this is going to hurt. 

"You're hurting me," Nilingon ko siya at nakita kong nangingilid ang luha niya. Nag iinit din ang sulok ng mga mata ko but i tried to stop the tears from falliing. I looked up.

"This isnt going to work. I love you but its not enough," binitbit ko ang bag ko at naglakad palabas ng pinto. "Be happy and take care.."


That was the last encounter i had with him. And now, fate is playing on me again. 

A for AzaleaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon