BANA AŞIK OLUR MUSUN?

BANA AŞIK OLUR MUSUN? (28.BÖLÜM)

~~ FİNAL ~~

Gözlerimi açtığım da kendimi bir kuyunun dibinde buldum. Tamamen kupkuru suyu çekilmiş geniş bir kuyunun en dibinde yapayalnızdım.

Dirseklerimin üzerine doğrulup yukarı bakındım.

Gece.

Ay ışığı kuyunun her tarafındaydı.

O zaman güneş doğduğunda da güneş ışığı dolacaktı içeriye...

Acaba cadı tarafım devreye girer miydi? Ah hiç bir şey bilmiyordum bu konular hakkında...

"Güçlerini tamamen senden aldık. Güneş doğduğu an kül olacaksın vampir."

dedi yukarıdan bir ses. Düşüncelerimi mi duyuyorlardı?

Panik içinde tşörtümün içine, mühüre baktım. Yoktu.

Derin bir oh çektim... En azından Efeye bir şey olmayacaktı. Ben öldükten sonra o zarar görmeyecekti.

Üzülürdü, biliyorum...

Çok üzülürdü ama en azından devam edecekti yaşamaya. Zamanla acısı azalırdı. Belki çocukları olurdu, küçük safkan efeler...

Buruk bir gülümseme yerleşti dudaklarıma. Böyle olacağını başından beri biliyordum.

Birinin beni sevmesi imkansızdı ama olmuştu, bende o kişiyi sevmiştim. Hemde canımdan çok...

Elbette ki mutlu olamayacaktık. Elbette ki aşkımızı hayat bize yaşatmayacaktı... İnsanların mutlu olduğu ve aşıkların birbirine kavuştuğu tek yer masallardı. Ama biz masalda yaşamıyorduk işte.

"Bırakın! Onu nereye götürdünüz, Ahu nerede?!"

diye bağırdı tanıdık bir ses.

Aşık olduğum o ses...

Efe.

Sırtımı kuyunun taş duvarlarına yaslayıp büzüştüm. Beni kurtaramazdı.

Cadılar kadar güçlü olamazdı, o evi nasıl yaktıklarını görmüştüm. Onlara kafa tutamazdı...

"Git buradan safkan!"

diye karşı çıktı bir ses.

Efe kükredi:

"Ahuyu almadan gitmeyeceğim! Beni durduramazsınız! Ben tek safkanım... Eğer bana zarar gelirse, kurtlar size savaş açarlar. Böyle bir şeyi göze alabilir misiniz?"

diye sordu alaycı bir tavırla.

Soğuk duvarlara iyice sokuldum.

Lütfen ona zarar vermesinler lütfen...

"Evet seni öldüremeyiz. Ama , aşkının ölümünü izleme şerefini sana bahşedebilirim."

Bu da ne demek ti?

Saniyeler sonra Efe kuyunun dibinde ayaklarının üzerinde dikiliyordu.

Taşlardan destek alarak ayaklandım ve ona sarıldım.

Özlediğim kokusu...

Özlediğim nefesi...

Özlediğim yüzü...

"Seni kurtaracağım."

diye fısıldadı Efe. Sonra tek hamlede beni kucağına alıp, yukarıya sıçradı.

Ancak kuyunun yarısında kadar çıkabilmişti.

Daha sıkı kavradı bedenimi ve tekrar bir hamle daha yaptı.