BEN SENDE TUTUKLU KALDIM ZEYKER

Seçim +18

EVET UZUN ARADAN SONRA YB'Yİ YAZABİLDİM.BU BÖLÜM BENCE GÜZEL OLDU.SİZİNDE BEĞENİCEĞİNİZE EMİNİM.BEĞENİ VE YORUMLAR BİRAZ AZ AMA YÜKSELECEĞİNE EMİNİM.BU BÖLÜMÜ zeykeristimbenyaa388 E İTHAF ETMEK İSTEDİM,GERÇEKTEN GÜZEL YORUMLARI İÇİN ÇOK TEŞEKKÜRÜ HAKEDİYO.SİZİ YB İLE BAŞBAŞA BIRAKIYORUM.    

ZEYNEP  

Ona son kez baktığımda pişmanlık içimi kemirirken ağzımdan çıkan üzgünüm ama yapamam cümlesini söylemiştim çoktan.Aslında biranda söylemiştim ve artık geri dönüşüm yoktu.Bana yeşil masum gözlerle bakan Kerem Sayer gitmiş yerine şaşkınlık ve birazda kırgınlık yerini almıştı.Ve göğsünde olan başımı geri çektim.Son kez dudaklarına ve gözlerine bakmayı denedim ama gözlerindeki alev içimi yakmıştı adeta kavrulmuştum.Ama bir yanda babam biryanda Kerem vardı ve tercih yapmak zorundaydım.Keremi seçemezdim seçmek istedim ama babamı annemi ailemi hiçe sayamadım ve gözlerimi onun gözlerinden çetim ve arkamı dönüp hızlıca okul kapısından çıktım.    

KEREM

Sadece sustum,sadece.Olaylar çok çabuk gelişmişti ve ben hala ne olduğunu anlamış değildim.Sadece biraz önce daha sıcaktım şimdi soğuduğumu üşüdüğümü hissetmeye başlamıştım.Bana bakan,bende teselliyi bulan Kıvırcık bir anda benden uzaklaşmıştı.Gözlerimin içiine baktığında sıcaklığında erimeye başlamıştım ama uzun sürmedi.Beni itip o söylediği cümle adeta beni yıkmıştı.Bumbuz olmuştum üzgünüm ama yapamam.. Evet ilk kez bi cümle karşısında yıklıdığımı hissettim.Kerem SAYER değildim artık sanki hayatıma biri girdi ve tüm dengeleri bozup hayatımdan çıkıp gitti.Aslında öyle de oldu.Evet sanki sol yanımdaki adı her neyse bir parça koptu ve onu tamir edemiyordum.Ama ben Kerem SAYERim.İçimdeki tüm bu duygusal söylentileri bırakıp kendime geldim ne çabukta yenilmiştim evet ben bunun üstesinden gelebilirim.Herkesin bildiği Kerem SAYER bir kıvırcık için bu hale gelmez, gelmemelide.Kendimi toparladıktan sonra okulun giriş kapısından çıktığımda tüm okul bana bakıyordu ve o anda gözlerimden çıkan alev galiba bütün herkesi yakıcak kıvamdaydı ve birden bakışlarını benden çevirdiler.Eski kerem dönmüştü galiba..  Aslında ilerde Zeynebi görene kadar bu böyleydi ama dayanamadım ve hızlı adımlarla merdivenlerden inmeye başladım ve yanına ulaştığımda elimle kolunu kavradım ve kendime döndürdüm.    

'Zeynepp Zeynep sen naptığını sanıyorsun'  

 'Bilmiyorum'    

'Zeynep lütfen beni bırakma'    

'Kerem yapamam anlıyormusun yapamam ben ailemi karşıma alamam evet böyle bi kız gözükmüyorum dışardan biliyorum ama ben doğru olduğuna inandığım şeyi yapıyorum o yüzden üsteme artık nolur bu benim canımı daha çok yakıyor '  

Keremin elini kavradığı kolumdan çektim o anda gözümden akan iki damla yaş canımı daha da yakmıştı   Kerem ellerini yüzüme getirdi ve akan o iki dmla yaşı sildi içimiz yanıyordu hemde bu kadar kısa zamanda olmuştu evet aşktı bu kabul etmiştim ama uzaklaşırsak ikimiz içinde daha iyi olucaktı birbirimizi unutacaktık  

Son kez gözlerinin içine baktım kıvırcığın ve daha fazla üstelemedim ellerimi yanakları üzerinden yavaşça çektim el eleydik ama yavaşça ayrılıyordu ellerimiz birbirinden çok can yakıcıydı ama en son parmak uçlarımızda birbirinden ayrıldığında sadece birbirimize bakmakla yetindik.