Korte verhaaltjes

1. Het Verkeerde Gedaan Met Het Juiste Meisje

Ik doe mijn best de taal netjes te houden maar het thema is nogal heftig en niet bepaald bestemd voor kleine kinderen.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Daar zit ze dan emotieloos uit het raam te staren. De tranen lopen non stop over wangen en vallen vervolgens op haar gescheurde trouwjurk. De trouwjurk die ze nu zou moeten dragen, terwijl haar vader har naar het altaar brengt. De witte trouwjurk zit ondertussen vol met zoute tranen en uitgeveegde mascara.

En de man of liever gezegd jongen die dit alles op zijn geweten heeft staat al die tijd al toe te kijken hoe het meisje waar hij de nacht mee had doorgebracht zo zat te huilen van een gebroken hart. Hoe hard hij haar nu ook zou willen troosten, hij kan het niet. Niet nu en niet hier. Hij moet weglopen, ver weg van haar, maar ook dat kan hij niet. Want hoewel hij eerst gewone een fijne nacht wilde hebben met een wild vreemde ongeacht haar situatie bleef het voor hem niet bij een eenmalige actie.

Plotseling reed er een auto weg vanaf de oprit en was het huis op het meisje na verlaten. De jongen verzamelde al zijn moed en liep naar de struiken onder het raam van haar kamer die zich op de eerste verdieping bevond. Het raam stond open dus want hij ook te zeggen had, ze zal het horen. "Roselinde, het spijt me zo erg dat dit is gebeurd."

"Ga weg, ik weet niet eens hoe je heet en je hebt nu al alles verpest. Mijn leven is naar de maan." Antwoordde ze terug terwijl ze het raam dicht smeed. De jongen zuchtte. Dit zou moeilijker worden dan hij had verwacht.

Verslagen liep hij terug naar de andere kant van de tuin. Met gebogen schouders en als hij een hond was geweest met een hangende staart liep hij naar zijn auto die hij net uit het zicht had geparkeerd.

De volgende dag keerde hij terug, aan het begin van de straat keek hij even snel naar de oprit voor haar huis, die was leeg. "Zou haar aanstaande man dan niet zijn teruggekeerd nadat hij gister is vertrokken?" Mompelde hij tegen zichzelf. Hij reed voorbij het raam van de beneden verdieping en schonk het een korte blik.

Met haar ogen op oneindig staarde ze naar de tv, er niet echt aandacht aan schenkend. Ze was er kapot van dat haar vriend bij haar weg was gegaan op de dag dat ze zouden trouwen.

Hij parkeerde zijn auto een paar huizen verder op. Met een doosje bonbons, een enkele roos en een kaartje in zijn handen liep hij naar de deur. Eerst legde hij het doosje neer, daarop legde hij de enveloppe met 'Voor Roselinde' naar boven gericht waar het kaartje inzat, bovenop het geheel legde hij de roos. Hij klopte kort op de deur en rende terug naar zijn auto waar hij wachtte tot ze de deur open zou doen.

De deur vloog open en even gebeurde er niks. Een minuut later keek Roselinde naar beneden, naar het stapeltje op haar stoep. Even, echt maar een fractie van een seconde verscheen er een glimlach op haar gezicht. Maar het besef dat het niet van haar vriend was kwam snel en keerde haar stemming diametraal om. Met een norse blik op haar gezicht opende ze de enveloppe en las hem goed door.

Lieve Roselinde,

Het spijt me dat ik je met je mee ging terwijl je de volgende dag zou trouwen, maar ik wilde gewoon een avond niet aan mijn eigen problemen denken. En toen ik jou zag kreeg mijn versteende dode hart weer zuurstof en kwam tot leven. Eerst ging het me alleen om de lust maar toen we daar zo in jou bed lagen na te knuffelen wist ik zeker dat ik gevoelens voor jou had. Daarna kwam dat moment dat jou vriend kwam binnen stormen en jou hart was niet de enige die in een miljoen stukjes brak.

Lieve Roselinde, ik heb het verkeerde gedaan met het juiste meisje en dat spijt me heel erg. Ik hoop dat je me ooit kan vergeven.

Liefs,

Joshua

De norse blik op Roselindes gezicht maakte plaats voor verdriet en nog meer verdriet. Het herinnerde haar aan de nacht die haar leven drastisch veranderde maar ook aan hoe fijn het was om nog een keer met een wild vreemde te kunnen communiceren en hoe graag ze daar meer van wilde.

En op dat moment gebeurde het gene wat niemand voor mogelijk had gehouden. Haar vriend scheurde de bocht van de straat in en zonder de motor af te zetten rende hij uit de auto. Toen hij merkte dat zijn vriendin buiten stond met in haar ene hand een roos en in de andere een kaart en op haar gezicht en mix van onbegrijpelijke emoties stopte hij midden op de weg.

Roselinde keek op en zag haar vriend daar midden op de weg staan. Op het moment dat hij merkte dat ze naar hem keek liep hij verder naar haar toe. "Roselinde?" Ze keek hem even bedenkelijk aan. "Ja, Joost?" Hij haalde diep adem. "Van wie is dat?"

"Dit meen je niet? Jij laat mij hier achter en dan heb je het lef om te vragen van wie deze kaart komt? Ik..." Ze kon haar zin niet afmaken want Joost kwam al dichterbij en toen hij nog maar minder dan een armlengte van haar vandaan was sloeg hij haar met een vlakke hand tegen haar wang.

Joshua zag dit alles gebeurde en toen de klap werd uitgedeeld rende hij uit de auto naar het stel toe. "Ik weet dat ik me hier nu niet mee moet bemoeien, maar dit is onacceptabel." Joost draaide zich om en keek Joshua diep in zijn ogen aan. "Kijk wie we hier hebben, Mr Loverboy." Roselinde keek smekend naar Joost. "Alsjeblieft laat hem hier buiten."

"Nee echt niet, ik ben nog niet klaar met hem." En daarna sloeg hij vol met zijn vuist op Joshua's neus die onmiddellijk begon te bloeden. "We waren misschien dronken vannacht maar hij was een beter vriendje dan jij ooit zal zijn." Roselinde schrok zelf van wat ze zojuist had gezegd. Ze sloeg haar handen hoor mond en haar ogen waren weid opengesperd. Joshua keek op van de grond met zijn handen als een kommetje over zijn neus, ook hij was verbaasd van wat ze net zei. Joost werd er alleen maar bozer van. "Als je het zo wil..."

Nog een keer haalde Joost uit met zijn vuist en raakte Joshua midden in zijn ribben waardoor hij lichtelijk achterover viel. Omdat hij half tussen Joost en Roselinde was gaan staan viel hij achterover richting haar. Ze ving hem met gemak op en zette hem om de grond. Zelf bleef ze gehurkt naast hem zitten terwijl ze beide keken hoe Joost terug liep naar zijn auto om voorgoed weg te rijden.

"Bedankt, voor het opvangen." Joshua grijnsde licht door de pijn heen. "Nee jij bedankt." Ze trok hem in haar armen en knuffelde hem zachtjes. "Voor wat?" Hij schudde zacht van het lachen maar dat was van korte duur omdat zijn ribbenkast pijn deed. "Voor alles." Mompelde ze in zijn schouder.

Joshua bewoog zijn hoofd iets naar achter om haar beter aan te kunnen kijken. Hij wilde zeker weten of ze meende wat ze zei. Zij keek daarom ook iets omhoog en alsof ze het zo hadden afgesproken bogen ze beide iets naar elkaar toe en in het midden ontmoetten hun lippen elkaar weer na 36 uur.

Toen ze na zo'n vijf minuten de kus verbroken hadden schraapte Joshua zijn keel. "Ik meende wat ik schreef in die kaart, ik hou van je en ik zou niets liever willen dan de rest van mijn leven met jou delen. Ik begrijp het best als je daar nog niet aan toe bent en als die tijd nooit komt zou ik dat erg jammer vinden..." Hij kon zijn preek niet eens afmaken omdat zij hem opnieuw vurig kuste.

"Serieus Joshua, je praat teveel, maar ik wil graag mijn leven met jou delen voor zo lang het duurt. Alleen een ding." Ze wachtte even voordat hij toestemming gaf om verder te praten. "Waarom moest je me je naam vertellen in die kaart, het was juist zo leuk om niet te weten hoe je heet." Ze grijnsde sexy naar hem. Hij kreunde kort, drukte zijn lippen terug op de hare en tilde haar op in zijn armen. Op deze manier liep hij hun naar de slaapkamer en legde haar op het bed. Het moment dat hij haar los liet begon ze te kreunen omdat ze verlangde naar wat hij met haar zou doen.

De volgende 42 uur brachten ze in bed door, slapen of de liefde bedrijvend. In al die tijd bleven ze aan elkaars zijden en lieten elkaar niet los. Na een week maakte ze samen de wereld bekent dat hun relatie echt is. Een jaar later trouwden ze en werd Roselinde zwanger. Ze werden nooit moe van elkaars liefde en aandacht en hielden het elke avond weer spannend. Zelfs met een baby in huis veranderde hier niks aan. En zo leefde ze tot in het graf.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dus... Hier is mijn eerste verhaaltje. Vertel me alsjeblieft wat je ervan vindt. Ik vind het altijd moeilijk om iets in het Nederlands te schrijven omdat Engels voor mij natuurlijker aanvoelt. Dus uhm, ja.

Ik doe me best snel meer te schrijven maar ik heb een druk leven met school en alles en meerdere lopende schrijfprojecten.

Beebee uit. :)