You're Mine Only Mine

YMOM 19

YMOM 19

Kenzo's P.O.V

Nakatitig lang ako sa binatang katabi ko ngayon na nakatingala sa langit.

Narito kami sa park kung saan una kaming nagkita noon, ang galing nang tadhana mang trip nakakapunyeta!

After 9 years i finally meet him again, mapait akong napangiti sa loob ng 9 years na iyon ay marami nang nangyare saakin, i became an artist and i have my band.

sa loob nang 9 years na iyon mas pinagigian kong matuto sa music para sakanya, doon ko itinuon ang atensyon ko para lang mawala sa isip ko ang pagkawala niya.

But now

he's with me,

My baby muffin

My first love

Kailan ko nga ba siya nakita ulit? naalala ko noon na makasalubong ko siya sa hagdan ng building nila and nagmamadali ako noon dahil napansin ako ng mga studiyante na fans ko dahil minsan lang naman ako pumunta sa ibang building dahil lagi akong busy kaya't sa building lang namin ako lagi at pagkatapos ng klase deretso shooting na ako or minsan pa ay praktis ng banda.

I was little bit shocked na makita ko siya noon na nakahiga sa hagdan so i asked him kong anong ginagawa niya at bakit ganoon ang posisyon niya.

Ngunit ng iniangat niya ang tingin niya ay parang tumigil yong mundo ko ng masilayan ko yung mata niya.

I can't forget those eyes

but i mentally slap myself kasi alam kong wala na yung taong yon kaya't kung ano-ano ang nasabi ko sakanya ngunit hindi naalis sa isip ko ang mukha niya kaya't dumeretso ako noon sa tambayan namin and i saw lance with matthew.

i asked matthew to do me a favor at nagawa naman niyang hingiin ang records niya sa office nang makuha niya iyon ay kasama ko si lance and we saw his record

"Art Kiel Cruz" basa ko, kaagad namang hinablot ni lance ang folder at tinignan and his eyes widen.

"No kenzo, it's really him art" sambit nito saakin na ikinataka ako.

"How can you tell na ito nga siya?" tanong ko.

He get his phone and search for something and hinarap niya saakin.

"Oh? ano yan? eh siya din yan eh!"

"Stupid, remember i told you that art has a twin brother at ito na yong twin brother niya ngayon"

Hindi ko alam ang mararamdaman ko ng mga panahong iyon ay parang naramdaman ko ulit yong saya.

After noon ay balak ko siyang puntahan at may isang babaeng humarot saakin at basta nalang akong hinila sa kong saang room and that's the time he saw me.

and im fucking nervous that time kaya't naka-isip kaagad ako nang paraan para mapalapit sakanya.

"Alam mo wala akong maalala sa mga sinasabi mo, pero may parte saakin na nagsasabing totoo yon" malungkot na sambit niya at napayuko.

He really dont remember anything at hindi ko alam kong bakit me and lance try to tell to his family that art is alive but we don't know how to contact we don't have any source to find them.

Ipinatong ko ang kamay ko sa kamay niya, im now sure na hindi ko na siya papakawalan pa.

napatingin siya saakin kaya pinahid ko ang luha niya.

"I know, but i hope na maalala mo lahat pati na rin ako art" sambit ko, napatayo siya at nakatingin lang siya kawalan.

tumayo naman ako.