~Üzülme...

Yorar Hayat Adamı...

Üzülme...Üzülme hayat yorar adamı...

Üzülme yakar bazıları kalbinin en tenhalarını...

Üzülmenize bile değmeyecek acı gerçekler vardır. Bırakın bir yalan olup uçuşsun... Göklere,en yükseklere varsın... Varsın ki ;Doğrulara yer kalsın...

Her anında seninle olan, bedeninden de öte yakın gördüklerin;

Evet onlar,

Onlar yazdırır bana bu satırları...

Onlar akıtır;gözlerinizden pırıl pırıl yaşları...

Ağlamak için gözden seller misali yaş mı akmalı?

Kiminin gözleri kuru ağlar.

Ne malum,kurutan dahi onlardır...

Kimimiz  ağlamayı,beceremez.

İçinde fırtınalar kopsa bile ...

Kimimiz konuşmayı çözemez.

Dilinin ucunda cümleler çığ gibi birikse de...

Ya,sevmek için ellerinden mi tutmak gerek?

Sabahlara kadar gözlerine bakmak,

Masumca,ölene kadar sözlerine aldanmak?

Sevmek,sevmek ne güzel bir duygu,

Peki, o? 

Sevmeyi güzel yapan ipince saçları mıdır?

Kapkara gözleri?

Bunlar mı bana yaşattı bu duyguları?

Hayır,hayır geç olsa da anladım ki;

Ben sevmeyi gül teninde değil,

Saf kalbimde bulmuşum.

Fakat onun hırçın,deli gözlerinde,

Bulutlara benzeyen saflığında bir alev olup  tutuşmuşum...

Nerden bilebilirdim ki,

Gün gelip üzerime yağacak.

Bir avuç suda tüm sevgimi sığ gözlerinde boğacak...

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Her hakkı saklıdır.

Güzel düşüncelerinizi eksik etmeyiniz...

----------------------------------------------------------------