İlayda 1 günde 2 cinayete tanık olacağını nerden bilebilirdi ki?
Cinayetlerin ardı arkası kesilmezken İlayda neye uğradığını anlayamaz
♥♥♥
Biz olmak bize yetmiyordu. Birimiz hepimiz için hepimiz birimiz için...
Ben İlayda.Bugün yeni okulumun ilk günü. Zaten hep okul değiştiriyorum. Ama bu sefer bu okulu değiştirmeyeceğime eminim. Dolabımı açtığım gibi gözüme ilk çarpan kırmızı kazağımı ve siyah pantolonumu giydim. İlaç çekmecemi karıştırıp bir ağrı kesici bulup çantama attım. Normalde okula servisle gitsemde bu sefer muhteşem bir hava da muhteşem bir yürüyüş yaptım.
Okula varınca içimi çok büyük bir korku aldı. Buradaki kimseyi tanımıyorum. Ve okul çok büyük. Bu yüzden sınıfımı bulana kadar canım çıktı. Sonuçta koskoca üniversite. Sınıfa geçtiğim gibi önce kapı önünden herkese bir göz attım. Genel olarak tipler iyi. Ders edebiyat ve hoca hâlâ ortada yok. Gerçi olmasa daha iyi. Ben edebiyat yerine tüm gün sırada oturup kulaklıkla müzik dinleyenilirim. Yalnız bir sıkıntı var. Yanımda oturan kız. Çok değişik bir tip.
Of ya dayanamıyorum. Kız telefonumu aldı üstüne bir de hüzünlü bir şarkı açtı. Ve kulaklığımın birini o taktı. Birini de ben. Ciddi anlamda şimdi edebiyat hocası gelsin diye dua ediyorum. Kız tam dalmışken ben telefonu kapattım. Kız bana kaşları çatık bakarken aklıma gelen ilk şeyi söyledim.
"Pardon şarj bitti galiba" Pardonmuş. Ne pardonu İlayda kız telefonunu alıyor sen pardon diyorsun. Tam o sırada zil çalınca kendimi bahçeye attım. Ama bahçeye çıktığım an şok içinde kalakaldım. Tam olarak bahçede müdür yardımcısı ve bir çocuk var(çocuk dediğime bakmayın benim 2 katım mübarek) Her neyse ve çocuk müdür yardımcımıza silah doğrultuyor. O sırada gözlerimi sıkıca kapattım. Önce bir ses duyuldu, sessiz bir silah sesi...
Şok içinde gözlerimi açtım. Müdür Yardımcımızın yere yığılışı. Ben tam çığlığı kooaracakken ağzımın üzerindeki el bunu engelliyordu. Ve bahçenin bizim tarafa olan kısmında bizden başka kimse yoktu. Ve o kafama silahı dayayıp konuşmaya başladı. "Bak şimdi ben elimi çekeceğim ve sen bağırmayacaksın. Düzgünce konuşacağız tamam mı? " bir insan nasıl bu kadar duygusuz olur ya. Sert ve tekdüze bir ses. Başımda silah. Ve okulun ilk günü. Tek bir kurşunla ben de yere yığıla bilirim. Sadece tek kurşun. ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve beklenen o an arkadaşlar. Bu yeni hesabım. Ve ikinci bir şey ben bu kitabı tek başıma yazmıyorum. Kimle yazdığımı daha sonra sürpriz bir şekilde açıklayacağım. Sizlere birkaç sorum olacak. 1) sizce İlayda nasıl bir tip? 2) İlayda kurşun yiyecek mi? 3) sizce silah doğrultan kişinin adı ne?
