Alana Walker ook wel gekend als de zus van Alan Walker, ze is 21 jaar en dus ook de tweelingzus van Alan. Welk jaar zijn we nu? 2059! Alles ik hoogtechnologisch, ook al kan je dat niet zeggen van de buitenwijken en krottenwijken... Alan en ik leiden...
Ik spring van dak naar dak, steeds land ik op het randje van het volgende dak. "Shit!" ik sprong niet ver genoeg waardoor ik nu aan een dakgoot hang met één hand. Met mijn andere hand probeer ik aan de uitstekende stenen van het huis me vast te grijpen, wat gelukkig lukt. Ik neem de steen beter vast met men hand en zet mijn voeten tegen de muur aan. Als ik goed sta trek ik me omhoog waarna ik mijn been over de rand gooi, zo kruip ik het dak op.
Als ik eenmaal weer recht sta zie ik daar een jongen zitten op dedakrand, hij heeft een kap op waar blonde haren van onder steken. Als ik watdichter naar hem toe loop zie ik dat hij kijkt naar zijn arm en daarna staarthij de verte in. "Waarom leef ik nog?" hoor ik hem mompelen. Ik ga zachtjesnaast hem zitten waardoor hij opschrikt uit zijn gedachten. "Wat is er?" vraagik hem. "Het leven haat me" antwoord hij me. Ik neem zijn arm vast waar hijnaar zat te kijken. Zijn linkerarm zit vol littekens en wonden van een mes. Ikkijk hem even aan en trek hem omhoog waarna ik hem een knuffel geef. Na een tijdje laat ik los. Ik zie hem kijken naar mijn linkerarm, hij kijkt naar het walker logo. "Ik heb die ook!" roept hij plots verbaasd. Ik kijk hem even raar aan door de stemmingswisseling waarna ik zijn rechterarm vastneem en kijk, precies hetzelfde als de mijne. "Welkom bij Walkers Unite" zeg ik neutraal tegen hem. "Volg me" zeg ik nog snel erachteraan. En ik klim rustig naar beneden. Als we beneden zijn vraagt hij "Waar gaan we naar toe?" Ik antwoord niet, maar klim in mijn auto. Hij kruipt ook in mijn auto en ik scheur weg.
Na twee uur rijden komen we aan bij het hoofdkwartier. Het duurde twee uur lang omdat ik een langere weg naam en trager reed dan normaal. Als we aan de poort staan stap ik uit en typ de code in en doe de hand scan, dit duurt even wanthij moet het synchroniseren. Wanner ik terug in de auto zit gaat de poort openen rijd ik naar binnen. "Wauw!" hoor ik de jongen verbaasd zeggen. Ik grijnskleintjes om zijn reactie, hij heeft nog niet eens alles gezien.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eerste hoofdstuk! Ik hoop dat jullie het al wat vinden.
Binnenkort hoop ik ook een nieuw hoofdstuk van Undercover Eleven te plaatsen.
