Onu anlatmak için yaşamak gerek , gülüşü,ağlayışı kelime dahi kullanmadan kendini ifade edişi mükemmel fiziği hep hayran bıraktırıyordu.Çoğu insan farkında değildi ama otam bir mükemmeldi ,normal bir insanın asla yapamadığını yapar ve kusursuzlaştırırdı.Aslında her ne kadar normal gözüksede şu hayatta en sıradışı olan şeydi. Ailenin ilk çocuğuydu be çok seviliyordu. Dünyanın her yerinde olduğu gibi böyle özel çocuklar için okullar vardı şehirde, evleri Amerikanın ohio eyaletinde yaşıyorlardı. Her sabah olduğı gibi gene öfke nöbetleri ile gün başlıyor ve tek bir saniye şaşırmadan bidüzenle işliyordu .O böyleydi hayatında bi değişiklik olması olanaksızdı takı kendi istemediği sürece .Jesper çalıştığı için onu okula getirip götürmek Rose un göreviydi bu durum yıllarca böyle olacaktı.Rose onu bırakıp geldiğinde bile aklı hep ordaydı bu yüzden bi kulağı hep telefonda işleri yapardı. O gün çok değişik bir şey oldu öğretmen hiç aramadı Rose endişeli ve çekimser bir tavırla sınıfın kapısına gitti.İçeri baktı etrafta gözükmüyordu
endişeyle baktı öğretmende bi o kadar garip ve tuhaftı. Rose neler olduğunu sordu öğretmen oldukça endişeli bir ses tonuyla o nun birden masaya oturduğunu ve yazmaya başladığını diğer çocuklarında etrafında çember oluşturduğunu söyledi.Bu ınanılır gibi değildi bu çocuklar nasıl oluyorda böyle davranıyorlardı.
Rose bi sandalye aldı yanına oturdu yüzünün hizasına gelecek şekilde eğildi eliyle saçlarını okşadı ve sanki cevap vericekmiş gibi "neyin var canım bir yerinmi ağrıyor."dedi çocuk okadar tepkisizdi ki kadının içindeki boşluğa sanki yenisi daha eklendi. Bu çok acı veriyordu bilmemek hele hele kendi canında bile sevdiklerinden biri çok zordu her an ya birşey olursa ya araba çarparsa en acısı neydi peki ya kötü insanlar tarafından zarar görse ,hangisi daha kötü bilemiyorum.
