GANGSTERS (BOOK 1)-COMPLETED [PUBLISH!]

CHAPTER 29: EPILOGUE (THE LAST CHAPTER)

JINZ POV:

its been one month simula nung nakalabas ako. Ang daming mga kababalaghang nangyari nung wala ako.
Unti unti ko ng tinanggap na wala na talaga ang ate ko, matapos kong pinanood ang video buong magdamag akong umiiyak. Sinisisi ko ang sarili ko kung bakit nawala ang ate ko, hindi nya sana isusugal ang buhay nya kung hindi ako nilalamon ng galit. Kung nakinig lang ako sa kanya non at tinanggap ulit sya hindi sana ako maaaksidente at hindi nya isusugal ang buhay nya.
Patawad mia kung naging matigas ako non
Kung nasan ka man ngayon, sana masaya ka. Mahal na mahal kita mia at alam mo yun. Hindi ko to sasayangin ang binigay mo sakin, iingatan ko to tulad ng pag iingat mo sakin nung mga bata pa tayo.

"Sana okay lang si mia ngayon" wika ko habang nilalagyan ng bulaklak ang puntod nya.

"Im sure okay lang sya, that's our mia" nakangiting wika ni ate jelly
Hindi ko rin akalain na magkadugo kami, kinuwento narin nya sakin ang buong pangyayari.
Sobrang saya ko dahil ikakasal na sya bukas, sa wakas! Magkakapamilya na ang bruha!

"Tita? Pasensya na, nahuli kami ng dating" biglang sulpot ni aeon at jaden, kasama naman nila si ranz at ang isang batang babae, mukhang nasa limang taong gulang ata.

Niyakap ko naman ang dalawa kong pamangkin.

"Ang tagal nyo, mukhang kanina pa atang nagagalit ang ina nyo" biro ko sa kanila

"Pasensya kana ma, pumunta pa kasi ako sa bahay ni xyrelle" saad ni aeon habang nasa harap ng puntod

"Alam mo ba ma, nagbago na ako. Natuto na ako kung pano magseryuso sa isang relasyon at alam mo rin ba ma, mahal na mahal ko sya. Saktan man nya ako ng paulit ulit hindi ako magsasawang tigilan sya. Sana buhay ka ma para maipapakilala kita sa kanya" wika ni jaden habang umiiyak.
umiiyak na naman ako ulit, kailan ba to mauubos ang luha ko? Sawa na ako sa kakaiyak.

"Pangako ma, mag aaral ako ng mabuti at maging kagaya ni kuya. Hindi lang kay kuya pati narin kay tita jinz, isang matapang na tao at malakas" mangiyak ngiyak nyang sabi

"Balang araw ma, magiging engineer rin ako.. Pangako yan ma" wika naman ni aeon

Hindi ako nakatiis kaya umalis ako, ang sakit lang kasing pakinggan..
Lumapit ako kung saan nakaabang sina rinz.

"Okay ka lang?" Nag alalang tanong nya
Tumango lang ako sakanya..

"Mom? Tahan na" wika ni kibby

"Okay lang si mommy"

"Mamimiss ko si mia" sambit ni dipz

Pagkatapos ng dramahan namin, nagkanya kanya na kaming umuwi.
Pagdating namin sa bahay, naabutan ko naman si kristell
Sya lang kasi ang hindi sumama.

"Mom? Dad? Nandito na pala kayo" wika nya

"Anong sinusulat mo?" Tanong ko

"Isang kwento" sambit nya at pinagpatuloy nya ang ginagawa nya

"Mom? Aalis kana bukas?" Tanong ni kibby
Babalik na naman ako sa europe.

"Oo, tatlong buwan lang naman ako don atsaka nandito naman ang ama nyo" wika ko

"Mamimiss ka namin ma"

"Ang OA ng anak ko" at kinurot ko ang mamahalin nyang ilong
Kailangan ko ring pumunta don para makalimot.

"Hon?" Tawag ko kay rinz na nasa kusina pero hindi man lang sya sumagot.

"Kibby? Kristell? Kumain na kayo dito" saad nya pero nilagpasan nya lang ako at umakyat patungong kwarto. Problema nito?

"Kibby? Kristell? Kumain nanga kayo" hindi kasi nakikinig ang dalawa

"Yes mom! Tatapusin ko lang to" sambit ni kristell.

Umakyat ako at pumasok ng diretso sa kwarto, naabutan ko syang nakatalukbong ng kumot kaya winaksi ko pero agad rin syang tumalikod..

Alams na 😂

Niyakap ko sya sa likod

"Hon? Galit kaba sakin?" Pabebeng wika ko 😂

"Hindi" cold nyang sabi -_- kita mo nga naman -_-

"Hon? Sorry na.. " humarap ako sa kanya at hinalik halikan ang buong parte ng mukha nya

"Tama na" cold nyang sabi , ang OA nito.

Hindi parin ako tumitigil, hinalikan ko yung leeg nya hanggang pababa
Narinig ko namang umuungol sya hahaha effective!

"H-hon? T-tama n-na" saad nya na may halong ungol

"Ayoko!" Bulyaw ko sa kanya at ipinagpatuloy ang ginagawa ko

"Ayaw mo ha!" Pumatong sya sa ibabaw ko takte!

"Teka! Anong gagawin mo?" Feeling innocent lang jinz? Haha

"Dahil sinimulan mo, edi tatapusin ko" nakangising wika nya
Bakas sa mga mata nya na puno ng pagnanasa..

Dahil sa kamanyakan nya ayun! Sureball!
Napuno lang ng ungol ang bawat sulok.