Prologue:
"Revenge."
Oo. Mahina ako. Mahina ako dahil gusto ko siyang ipaghiganti. Mahina ako dahil siya lang ang iniisip ko. Siya lang ang ginusto ko. Siya lang ang minahal ko.
Anong nangyari? Hindi ko alam. Basta ang alam ko, namatay na lang siya sa hindi malamang dahilan. At walang may alam kung sino ang pumatay sa kanya.
At naaasar ako sa sarili ko dahil wala... wala akong nagawa para iligtas siya. Wala akong nagawa para ipagtanggol man lang siya, o kaya naman ay hindi ko man lang nakita at magantihan man lang kung sino ang gumawa nito sa kanya...
Napahina ko. Naiinis ako sa sarili ko.
I will never forget this and I will NEVER forgive who did it to him.
Pero kahit ganon, may kutob ako. May kutob ako na bampira ang may gawa kung bakit namatay siya...
Ang mga bampira na walang ginawa kundi sumipsip lang ng sumipsip ng dugo ng mga walang kamuwang muwang at inosenteng mga tao. Mga tuso at sakim.
So now, I will get my revenge, because revenge is the sweetest morsel to the mouth that ever was cooked in hell.
