Chapter 14 - Unexpectedly Roles

98 1 0
                                    

"Aalis na ko." He went downstairs.

He's such a loser. AISH. I can't imagine it how my life is going to be UNDERGROUND. In this game -- I mean, real game... He'll gonna be the POLICE and I'm gonna be a PRISONER of his. How can it be? It should be, I'm the POLICE and he's the PRISONER. But it's hard to imagine.

Because he’s acting like a POLICE and I was acting like a PRISONER of his. Why can’t I be the POLICE and he’s the PRISONER? Aigoo.. nagmixed-up nanaman ang words ko. Hay, ewan. *sigh*

Someone knocked at the door. "Lawrence, ang bilis mo." I said as I was closing the door. "Nandun lang ako sa kanto. Iniintay ko sya na makaalis." Mautak ka rin ano? Akala ko ba close kayo?

"Upo ka." He sat down on the couch. He looked around. "Ang laki nga ng nabili ni uncle."

"Hmm. Bakit ganto yung binili ng papa nya eh kami lang naman ang titira dito. Uhh, wala kang gagawin?"

"Wala. Bakit?"

"Pwede mo ba akong tulungan sa pagbitbit ng iba kong gamit?" I touched my baggage.

"Sure."

***

After nya kong matulungan, gabi na pala. "Sige, alis na ko. Gabi na eh."

"Sige. Goodnight."

"Goodnight din." He made his sweet smile again. His killer smile.... AHHH! Ayun, umalis na sya gamit yung black convertible nya.

***

"May pagkain na?"

"Wala. Wala kayang laman yung ref no?" I said sarcastically.

***

He led me to a supermarket. Here I am, pushing a cart na parang may anak. Sya, kuha lang sya ng kuha ng makakain. Parang sya ang magbabayad nito ah. "Wag kang mag-alala, hati tayo sa pagbayad. Para naman may laman yung ref sa bahay." Mabuti naman.

Lahat ng tao nakatingin samin tapos yung iba, naglalaway. Ewww... All of the girls there gave me a shot of glares. Ayoko na sa tabi mo! Hanggang makarating kami sa counter, ayun. Pati mga cashiers, iniisnab ako. Ito namang cashier na to, nakatulala lang kay Rex.

"Bakit?" He said sternly. Rex, babae rin yan. "Ay, sorry po. Ang total po eh, Php 1, 857.75." I was about to open my wallet when he took my wallet and took his credit card. "Tumatanggap ba kayo ng credit card?" The cashier's eyes turned into a peso sign.

"Ah, opo. Akin na po sir." Kinuha nya yung credit card tapos ipinasok sa machine. "Akin na yung wallet ko." Binigay nga nya pero, wala nang laman. "Di ba dapat kalahati lang ang kunin mo? Bakit lahat kinuha mo?"

"Dahil ako na ang magbabayad. Babayaran kita kapag nagtransfer na si papa ng pera sakin." Nakatingin samin yung cashier and her jaw dropped. "Tapos na ba?"

"Ah, eto na po. Thank you, come again." Kinuha nya yung credit card, yung resibo pero hindi yung pinamili namin. "Hoy, tulungan mo naman ako."

"Ikaw ang magdala nyan. Maglakad na lang tayo. Puno ang bus ngayon at saka, ayokong sumakay dun." He said as he was walking downtown. I stared at his back in dismay. Ang sama talaga nya! Pagdalhin ba naman ako ng pinamili nya?! Ang kapal!

***

Binagsak ko yung mga plastic bags dun sa mesa at umupo sa upuan. Ang bigat! "Magluto ka na."

HUH?! O_O

My jaw dropped. Ano?

"Pagkatapos mo kong pagdalhin ng mga pinamili mo tapos ako ang magluluto? Rex naman, pagod na ko kalalakad mula dun sa supermarket na yun hanggang dito at dala dala yang mga plastic na yan na sobrang bigat. Di ka ba naaawa --"

"I'm just joking." He said, his smirk wide as ever. I sighed. "You look like my sister." Mabuti alam mo.

He paused before he could say anything. "Ganto pala pag may asawa ka na noh."

"Mabuti at nang maranasan mo.." Then I walked upstairs.

Accidentally In LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon