Μισώ τους ανθρώπους.
Ω ναι,τους μισω τόσο πολύ.
Δεν έχουν τρόπους.
Δεν έχουν κότσια.
Κρύβονται πισω απο την ασπίδα τους.
Ειτε αυτό λεγεται χαμόγελο.
Ειτε αυτο λεγεται δακρυ.
Γιατι στο τσεπακι τους τα εχουν και τα δυο.
Αλλά κανενας δεν αντιμετωπισε ποτε τιποτα.
Λιγοι ειναι αυτοι που καταφερνουν να ξεφυγουν απο το μαυρο φως της ψυχης τους.
Να μιλήσουν ανοιχτά.
Να διεκδικισουν.
Να συγχωρισουν.
Να ζητησουν συγγνωμη.
Κοιτα γυρω σου..Τους βλεπεις;
YOU ARE READING
Σκέψεις.
PoetryΗ ιδέα να γραψω αυτο το κομμάτι σκεψης μου (βασισμένο και το όνομα) ηταν ισως για να βγάλω καποιες σκέψεις και συναισθήματα για τον κόσμο,τους ανθρώπους κλπ.Δεν έχω καμία πρόθεση να ετερροκατευθύνω τις απόψεις παρά μόνο να εμπνέυσω .
